Zelf je dekzeil maken

Ergens eind jaren 80 had ik een 420 waar ik toen een nieuw dekzeil voor gemaakt had (uiteindelijk zelfs 3 versies): m'n eerste zelfgemaakte dekzeil.
Een tiental jaren later kocht ik een Flying Junior: prima zeilbootje, maar het dekzeil was niet meer wat het zijn moest en ook voor die boot maakte ik een eigen dekzeil.
Sindsdien heb ik nog hier en daar dekzeilen gemaakt.
Nu ben ik aan het grotere werk toe: een dekzeil voor mijn Friendship 22.
Dat is toch nog een ander verhaal: meet maar eens een dekzeil op voor een zeiljachtje...
Omdat er verschillende mensen me vroegen hoe je dat in godsnaam klaarspeelt om dat zelf te maken, volgt hier mijn relaas.

Eerst heb ik een lijstje gemaakt van alle verschillende eisen die ik aan het dekzeil stel:
- GEEN rits, die sneuvelt te gauw
- redelijk goede pasvorm waarbij het dekzeil net tot aan de 'toe-rail' reikt
- lange mastslurf
- GEEN stiknaden
- GEEN opening naar voren over de voorplecht maar zo kort mogelijk langszij en dit met een rijgsysteem (dun touw door verschillende ogen kan nooit roesten of klemmen)
- Een goeie ruime flap over dit rijgsysteem.

Allereerst heb ik een touw gespannen van het voorstagbeslag, rond de mast heen (onder de giek) naar het oog van de achterstag.
Op dat touw heb ik markeringen gezet per meter.  Dit geeft een soort 'raster' waarop ik steeds de afstand tot de 'toe-rail' kon meten.  Deze raster is de basis voor het dekzeil.
Liever had ik een dekzeil dat over de gestreken mast heen kon, maar mijn mast is te lang voor mijn ligplaats, dus moet ie overeind blijven.

Ik ben in Wijnegem (Antwerpen) naar zeilmakerij KNUYSEN gereden en heb daar een lap vrachtwagen-dekzeil gekocht van 7m x 3m, ruim genoeg voor mijn boot.

Met een dikke stift heb ik de randen afgetekend, met 5cm extra voor de zoom, en alle beslag dat bloot moet liggen (zijwant, voorstag, plaats van de mastslurf).
Omdat ook dit dekzeil, ondanks zijn sterkte, kan uitrafelen met het volledig omzoomd worden, vandaar de extra rand van 5cm.

Zo'n dekzeil door een stikmachine halen is niet verstandig, je moet zo'n dekzeil 'lassen'.
Een verfstripper die 500°C haalt is perfect. het enige wat je dan nog nodig hebt is een aandrukrolletje (bij Voss Chemie o.a.).
Leg het dekzeil open, bij voorkeur in een overdekte ruimte. (wind of tocht koelt de PVC te fel af tijdens het verwerken...). Maak de ruimte zo stofvrij als mogelijk want alle stof dat tussen de naden sukkelt, vermindert de hechting.

Je kan beginnen met je vingerspieren te trainen en het dekzeil en alle andere nodige flappen en hoeken uit te knippen. Probeer zo weinig mogelijk rechte hoeken te hebben want die lossen gauw, knip alle hoeken rond af. Nadien duid je alle naden aan.
Leg steeds onder het te verwerken oppervlak een stevig, propere, vlakke houten plaat, dat werkt handig. Eerst rol je eens over de toe geplooide naad, zodat die al wat zichtbaar is.
Nu een belangrijk detail: ontvet steeds met aceton: dat 'breekt' de oppervlakteglans en zorgt voor een nog betere hechting.

Daarna blaas je de beide kanten goed heet met de verfstripper, totdat het net niet rookt. (vraagt heel wat oefening!). plooi dan de beide zijden vlug tegen elkaar en rol erover. Doe dit per twintig cm. Zorg dat er GEEN luchtbellen zijn, want die zorgen ervoor dat vroeg of laat de ganse las lost.
Deze werkwijze gebruik je ook voor de mastslurf, eventuele flappen en verstevigingen. Goed warm blazen en goed aandrukken.
nadien inspecteer je het ganse dekzeil nog eens op losse deeltjes, luchtbellen e.d. want alles moet goed vastgelast zitten.

Nu komen de koperen oogjes: in de zoom sla je koperen oogjes, en ook eentje in de mastslurf. Je kan zo'n setje kopen in een Brico bijv.

Ontdek je later toch nog losse deeltjes of luchtbellen, dan moet je die plaats weer goed warm blazen er nog eens over gaan met het rolletje. Als je eerst reinigt met aceton zal de herstelling langer houden.

Het resultaat... toch niet echt tevreden, maar dat kan allemaal aangepast worden ;-)

alle hoeken rond af knippen

Eindelijk!

Eindelijk!
Het werd hoog tijd dat ik eens een echt dagje kon genieten van mn 'Second' en meteen kon uittesten of ik hem makkelijk single-handed kon zeilen en manoeuvreren.
Tot nu toe was er steeds iemand bij, op de trip naar Noordschans na.

Ik reed thuis door rond 9u en ondanks de behoorlijke omleiding aan de A12, arriveerde ik tegen 10u aan de boot.
Optuigen is stilaan routine geworden, maar uit die (veel te grote) box wegvaren was niet echt simpel: de wind duwde me er eenvoudigweg uit, maar ik moest me dan wel naar voren reppen om de twee 10 meter lange landvasten op te schieten voor ik aan de overkant een andere box ingeduwd werd ;-)
Alles verliep evenwel prima, en vandaag of morgen vind ik daar wel een 'solo'-trucje op.

Ik voelde me, na al die ligplaats problemen, in elk geval weer thuis: de wachttijden aan het sluisje zijn nog steeds erbarmelijk lang. Ik was dan ook de enige die zich nog aan die lichten houdt, het gros vaart gewoon door het rood!
De wachttijd benutte ik om een trucje te oefenen, dat ik geleerd had van Ad, een kennis van me.
Tot voor kort probeerde ik, met mijn vroegere Selia, steeds aan een dukdalf aan te leggen en de 'teugels (= lees landvasten) kort te houden.
Maar Ad leerde me dus een andere truc, en sindsdien is wachten een pak minder stressy!

Ad's trucje ;-)

 De foto vertelt eigenlijk alles:

1. langzaam een dukdalf of paal naderen
2. eens je langszij bent werp je een landvast over de paal, een landvast dat je achteraan vast gelegd hebt
3. laat de wind je rustig van de paal wegwaaien, je kan zo relaxed wachten
4. eens het groen wordt, gooi je het landvast los en vaar je weg
Zo simpel kan wachten zijn

De Second helt verbazend weinig

Eens het water op hees ik de zeilen. Dankzij de vaseline gaat het grootzeil erg vlot.
Deze Friendship 22 helt verbazend weinig eigenlijk. Ik had genua 3 op, en een volledig grootzeil. Ik had de wind gemeten en die zat tusen de 8 en de 13 knopen. De Second helde evenwel vrij weinig, de Selia was met die wind al bijna aan zijn eerste reef toe.
Ik kon erg genieten van dit tochtje, al was het maar kort.  Plan was om gewoon het eilandje in het Volkerak rond te zeilen en dan weer huiswaarts te keren zodat ik vlak na de middag thuis zou zijn voor andere bezigheden.
De Second is haast anderhalve meter langer dan de Selia, en dat merk je dus ook aan zijn snelheid: het rondje eiland heb ik gezeild in hooguit een uurtje! (en daarvoor moet ik meestal makkelijk twee keer een kwartier voor wachten aan het sluisje!)

In elk geval heb ik genoten van deze halve dag zeilen! En stilaan begin ik de Second wat te kennen, en duiken er handigheidjes op: ik probeerde de deurtjes van de kajuitingang een keertje te plaatsen naast de bak die ook als trapje dienst doet: de perfecte plek.

Hopelijk kan ik er volgend weekend nog een leuk zeildagje uitpersen...

Weer thuis op het Volkerak ;-)

Een zalige najaarsdag!

Kleine gaatjes in de gelcoat

Ik heb het hier al eerder geschreven: er zitten her en der kleine gaatjes in de gelcoat. Vreemd eigenlijk, ik heb dat echt nog nooit zo gezien.

Ik dacht eerst dat dit kwam doordat de Friendship 22 ergens tegen een ruwe kant gelegen had, maar na wat speurwerk vond ik meer info hoe dat komt:

Kraters / visogen
Effect: kleine, meestal cirkelvormige gebiedjes zonder gelcoat.

• Gelcoat was verontreinigd met water,olie, siliconen of oplosmiddel afkomstig van verwerkingsapparatuur.
• Verkeerd losmiddel
• Verontreinigd maloppervlak
• Overtollige was op mal
• Te dunne film:  moet tussen de 400-600 micron zijn.
• Gelcoat heeft een te lage viscositeit of thixitropie

kleine gaatjes in de gelcoat

Als ik het juist heb, is het dus een probleem dat al bestaat sinds de Second van de fabriek kwam en zijn er dus vast nog meer Friendships die dit probleem hebben.

De meeste gaatjes op dek heb ik tijdens de terugvaart via de Staande Mast route al dicht geplamuurd. het was geen schoonheidsherstelling, maar om de onderliggende polyester en glasmat te beschermen. Bij langdurige blootstelling van glasmat (en polyester) aan de weerelementen zal de glasvezel volzuigen met water en na verloop van tijd leiden tot delaminatie... en daar heb ik geen zin in!

Normaal gezien moet je de plekken open schuren (nr. 240 of zo) en goed ontvetten met ammoniak, maar daar had ik niet veel zin in, en bovendien: het zijn een hele reeks plekjes met een diameter van ocharme 1 tot 3mm diameter.

Ik heb ze allemaal dicht geplamuurd met Epoxy filler van Hempel (35253). Bijzonder goede epoxyplamuur, ben er zeer tevreden van en bijkomend groot voordeel is dat de kleur zeer dicht bij de kleur van de bestaande gelcoat ligt.

Toen de Second in de kraan hing in Noordschans had ik nog wat plekjes gevonden, net boven de waterlijn, die moet ik nog gauw afdichten voor de herfst en de winter toeslaat.

Antifouling kan dergelijke gaatjes vlot verbergen...

Nu stel ik me natuurlijk grote vragen bij de toestand van de gelcoat achter de antifouling.

Deze Friendship lag volgens de vorige eigenaar elke winter op de kant, maar deze keer gaat hij in het water moeten overwinteren...

Bewogen weekendje

Voorbije weekend was voor mijn een psychische rollercoaster geweest, echt!
Slapeloze nachten, angstige gevoelens, euforisch,... : het is allemaal gepasseerd.

Vrijdagmorgen zeilde ik naar Noordschans en ik voelde me de hemel te rijk. Beetje muziek op, leuk windje, het voelde allemaal heel lekker. Tot aan Noordschans prima kunnen zeilen.
In jachthaven Noordschans aangemeld, meteen een papier getekend voor een vaste ligplaats, en de boot werd uit het water getild en even op de kant gezet rond 14u.
Ik werd er zeer vriendelijk onthaald, men is daar ongelooflijk hulpvaardig. Ook is de winkel daar prima en zeker niet duur.

Nieuwe afsluiters

Na de middag kon ik de twee afsluitkranen vervangen die op de kuipafvoeren zitten.
Meteen heb ik veel foto's van het onderwaterschip genomen.
De mannen van de werf daar waren zeer hulpvaardig! Met wat tips van hen verliep de klus voorspoedig.
Nadien weer in het water en naar mijn vaste plaats getuft, die men mij intussen aangewezen had.
Maar dan keerde mijn geluk: ik belde iets te haastig naar mn vorige haven, waar ik een tijdelijke plaats had, om deze op te zeggen...
"OK, is goed, maar nu kom je er ook niet meer in. We hebben het nu wel gehad met je.", was hun antwoord.  Dat is duidelijke taal...

Wat later praatte ik met mensen die daar een ligplaats hebben en blijkt dat het water soms zo hoog staat dat de steigers onder water staan, dat er inbraken zijn in de boten die nog in het water liggen in de winter (en dat was ik van plan: overwinteren in het water), en dat je beter de boot uit het water haalt in de winter voor ijsschade (bewegend waterniveau)  en tegen inbraak... CHUCK, had ik de vorige haven maar niet opgezegd!

Weer een slapeloze nacht dus, net nu ik dacht alles voor elkaar te hebben.
De dag erna (zaterdag) was ik gaan zeilen met een kennis van me, vanuit Noorschans. Super mooie dag, 's morgens leuke wind, en toch genoot ik er niet van. De ligplaatsproblemen bleven me parten spelen.
In de namiddag moest ik naar die vorige haven om daar mijn rekening te vereffenen, en ze hebben er mooi van geprofiteerd!

's Avonds reed ik dan naar mijn oorspronkelijke haven om hen te vertellen dat ik nu in Noordschans lig.
Men liet me weten dat er plek voor me is, maar dat het beleid niet goed gevoerd wordt. Er liggen te smalle boten in te grote plaatsen, en kleinere plaatsen liggen dan weer leeg...
"Vaar hem naar hier joh, en probeer een vrije plek", adviseerde men mij. "We gaan vast een oplossing vinden."  Intussen ligt mijn eigen plaats nr 9 gewoon leeg, maar daar kan ik dus niet in.

Weer thuis op het groene Volkerak...

Daags erna liet ik me naar Noordschans voeren en vaarde ik de Second weer naar mijn oorspronkelijke haven want daar lig ik absoluut liever: stabiel waterniveau, veel beweging en vooral: goed afgesloten.
Helaas kon ik niet in de de vrije plek... maar ik kon wel in een plek ernaast, die is helaas niet vrij, dus moest ik hem in een veel te grote plek leggen, als voorlopige oplossing.
Men gaat er voor zorgen dat ik een plekje krijg...

Er komt dus toch nog een einde aan mijn ligplaatsprobleem hoop ik.

De kit rond de kiel lost... Dat moet vroeg of laat verbeterd worden

De huiddoorvoeren met nieuwe Teflon-tape

Strookje TEC7 in de afsluiters als extra dichting

Dorie: toch nog kleine gaatjes gevonden in de gelcoat...

Mijn 'automatische piloot'  ;-)

Zonnepaneeltje los op de kuipbank: werkt perfect!

Bolafsluiters op de kuipafvoeren-deel 1

Stilaan duiken er her en der gebreken op aan mijn Friendship 22.
Dat was ook te verwachten want dood-eerlijke verkopers die je alles ronduit vertellen zijn zeer zeldzaam, en ik had de boot niet grondig geinspecteerd vòòr aankoop.

Lastigste gebrek tot nu toe zijn de bolafsluiters die op de kuipafvoeren zitten.
Beide zitten vast, en eentje heeft bovendien een afgebroken hendel. In één van de darmen blijft bovendien water zitten, dus die is waardeloos geworden.

Kuip vol sneeuw (februari 2012)

Op foto's die ik terugvond op internet over de boot zag ik dat hij de winter doorgebracht heeft op de kant, wat goed is, maar niet afgedekt. Een hele berg sneeuw tooide de boot en lag in de kuip. Vermoedelijk zijn beide kranen kapot gevroren.

Om die afsluiters te vervangen moet de boot (even) uit het water.
Na wat mailen naar verschillende jachthavens en jachtwerven, zal de 'Second' uit het water getild worden in Noordschans, die hadden het meest interessante tarief.

Bij Watersportwinkel Steenbergen had ik alvast twee nieuwe bolafsluiters binnen/binnen 1 1/4" gekocht.
Een kennis van me mailde me een belangrijke tip:
"Toch de 'marine' versie he. Sommige messing varianten verliezen het zink door electrolyse!
Cfr artikel uit Zeilen van voor de zomer getiteld "kies de juiste afsluiter".

Gewapend met de nodige teflon-tape, TEC 7 en een 'Moordenaar' die ik mocht lenen van Watersportwinkel, vaar ik donderdag-avond en vrijdag naar Noordschans om deze lastige klus te klaren.

Een andere kennis mailde me dat het 'kranen' niet echt nodig is.
Vaak volstaat het om de punt van de boot flink te verzwaren door 'bagage', zodat de 'kont' omhoog komt. Zo'n afsluiters zitten immers meestal maar net onder de waterlijn.
Zeer goede tip, maar omdat ik het onderwaterschip nog niet gezien heb, is het meteen een uitgelezen kans om die eens te inspecteren (en fotograferen).

Wordt vervolgd!

Project 'Oranje' mislukt....

Ik vreesde er gisteren al voor, en vandaag werd het werkelijkheid: het oranje is (voorlopig) mislukt.
De tweede laag dekt niet goed, en bij het verwijderen van de afplaktape maakte ik er een echt boeltje van. Bovendien heeft er een stootwil flink vegen in gemaakt... dit moet verder bekeken worden.

De tweede laag antislip ging voortreffelijk, en ook de andere, kleinere, klusjes gingen voor de wind:

• handgrepen opnieuw afkitten
• motorhoes plaatsen
• garage van het schuifluik afkitten
• blokken aan de mastvoert afwerken (betere sluitingen)
• kleine gaatjes in de gelcoat opvoegen (De Friendship heeft een erbarmelijke gelcoat: overal vind ik kleine gaatjes!)
• batterijlader ophangen

Al bij al een zeer vruchtbare klusdag, hopelijk kan ik er volgend weekend eens een solo-tochtje mee maken, het kan het laatste weekend van het seizoen zijn.

Wat zeker nog moet gebeuren, voor we echt de winter in gaan, is het vervangen van de twee afsluiters op de kuip-afvoeren: eentje is werkelijk defect (hendel afgebroken) en de andere staat wel open, maar iets blokkeert hem: ik kan hem niet afsluiten en erger nog: er blijft water in de darm staan. Dit is een ticketje vorstschade!

De Friendship heeft overal kleine gaatjes in de gelcoat!

Kleine gaatjes in de gelcoat, ook in de romp zelf!

Project 'oranje' is mislukt...

De handgrepen gedemonteerd.

Allegaatjes opnieuw afkitten met TEC7

De batterijlader ophangen: beter dan los tussen de afsluiters!

De toevoerdarm van de watertank zint me niet...

Blokken aan de mastvoet vervangen

Hoes voor de buitenboordmotor

De stootwil heeft de oranje band beschadigd...

Dagje schilderen

Het is nu nog aangenaam warm en behoorlijk droog: DE moment om wat schilderwerken uit te voeren.
Ik ga niet zitten wachten op de winterperiode om te schilderen, maar offer er een zeildag of twee voor op.

De antislip van de Second was niet erg antislip meer, dat moest zowiezo aangepakt worden.
De donkerblauwe strook vond ik wat somber, daar wou ik een fris oranje band van maken.

Vandaag dus de eerste laag gaan schilderen.
Afplakken was een echt huzarenstukje. Op de kant is dat vast een makkie, maar zo in de box is dat echt niet simpel. Ik heb er de boot drie keer voor verlegd, om alles te kunnen plakken: meteen een leuke oefening :D

Daarna alles flink ontvet met aceton, en nu staat de eerste laag er op.
De antislip ziet er al gelikt uit, maar het oranje dekt langs geen kanten, dat beloofd voor morgen!

Afplakken zonder te vallen :D