Sluisje Benedensas: niet echt mijn vriend

Ik zeil nu vier jaar op het Volkerak en passeer zowat bij elke trip dit sluisje.
Het is werkelijk een mooi, pitoresk, sluisje met wellicht een rijke geschiedenis.
Gen wonder dat er nog niet zo lang geleden een eetsalon zijn deuren opende op deze site.
Het trekt horden volk.

Ook de bunker er vlak naast werd helemaal proper gemaakt en is nu een informatiepunt. Heel mooi gedaan!

Maar als zeiler is het toch een beetje een blok aan het been.
Sinds het succes van dit eetsalon is het voetgangersbrugje er vaak open, en dus rood licht voor de boten.

In die vier jaar dat ik er passeer heb ik er al één en ander gezien.
Rood licht blijkt niet iedereen te kennen.
Toegegeven: toen ik met een kennis het sluisje passeerde waagde mn kennis het om nog gauw door het rood te glippen en deed teken snel mee te volgen. Gevolg was dat ik haast mn mast kwijt speelde door het voetgangersbrugje. Sindsdien doe ik dat nooit meer en wacht gewoon geduldig op groen licht.
Een keer zag ik vanop de dijk aan de Volkerakzijde een zeiljacht op genua de sluis naderen. Aan de andere kant naderde een motorboot met een andere boot op sleep.
Waarschijnlijk had de motorboot er geen erg op dat het rood was en tufte vrolijk door.
Het zeiljacht had groen en zeilde dus gewoon door.
In het sluisje ontmoeten ze elkaar op iets minder vriendelijke wijze. De motorboot sloeg vol gas in achteruit, zijn fout inziende, waardoor zn sleep dwarse tegen zijn spiegel aan botste en het zeiljacht op deze twee boten in voer.  Leuk was anders.

De dukdalf

Dikwijls heb ik rood (erg dikwijls) waarbij ik gewoon afmeer aan de wachtsteigers (dank daarvoor want vroeger waren die er niet en moest je jezelf behelpen met de dukdalf) en de boot reeds aftuig. Met wat pech, doordat het voetgangersbrugje dat nog maar eens open gaat, lig je er twintig minuten te wachten. In elk geval genoeg om je hele boot op te ruimen.

En toch: al zijn de wachtsteigers toch redelijk lang, er varen boten door het rood, net zoals de eendjes :D, vooral rubberbootjes die onder de brug door kunnen.  Tja: wat kan een mens daarop zeggen he.

Op een ochtend vaar ik uit, heb groen en vaar het sluisje in en... knal bijna op een motorbootje dat er doodleuk in het sluisje ligt te dobberen met een kersvers gehuwd koppel voor hun trouwfoto's... te gek voor woorden.

Nog niet zo gek lang geleden had ik groen, vaar de sluis in en... vlak voor mn neus opent het voetgangersbrugje. Volle gas achteruit, maar mn motor klikt omhoog (slecht vergendeld) waardoor ik geen remkracht heb. Zweet breekt me uit en ik zie mn voorstag al afknappen. Rakelings drijf ik voorbij het brugje. Dat scheelde geen haar. Ik vertrouw die lichten echt niet meer.
Toen ik dezelfde dag terugkwam was het dubbel rood en vernam ik dat de lichten ontregeld waren en brugje in veiligheid stond.  Bon: bevestiging van mijn vermoeden dat deze lichten echt niet te betrouwen zijn.

Maar vandaag had ik dus koekenbak: ik weet pertiment zeker dat ik groen heb en vaar dus door, zelfs op het allerlaatste moment controleren of ik effectief groen heb, ik wil immers niet tegen dat brugje aan knallen met mn mast.
Komen er, tegen dat ik het sluisje door ben, reeds boten vanuit de andere zijde aangevaren en ze roepen allemaal dat ik door het rood gevaren ben... heuh???? Ik had groen hoor!
Ik zou het eens moeten kunnen filmen maar heb helaas geen GoPro of zo.

Sinds vandaag twijfel ik dus echt wel aan de regeling van de lichten.
Ik vermoed dat ze, wegens de vele klachten over de wachttijden, de tussenfase (groen met rood tezamen) afgeschaft hebben. Dus als jij op het laatste nog groen hebt en de lichten wisselen terwijl jij in het sluisje bent, krijgt de andere zijde groen, en jij moet nog door het sluizencomplex heen...
Laten we zeggen dat er dus een moment eigenlijk aan beide zijden groen is, en geen 'oranje'...

Vandaar: dit sluisje is echt mijn vriend niet...

Opgelet!  Aan de kant van de Vlije is het verboden te overnachten aan de kant!

Had ik rood?

De bunker als informatiepunt

Bijzondere ontmoeting

Tijdens mijn zomertocht met Robby ontmoetten we in Zierikzee een brit die op een bijzonder kalme manier zijn zeiljacht parkeerde naast ons. Het is niet mijn gewoonte mensen aan te gapen maar de rustige wijze waarop hij zijn aanlegmanoeuvre afhandelde trok mijn aandacht.
Uiteindelijk hadden we een leuke babbel en gaf ik hem mijn naamkaartje.

Maanden later kreeg ik plots een berichtje via mijn blog van een engelsman...
We mailden wat op en neer en wat bleek: hij lag momenteel in Willemstad en het is dus wel bijzonder toevallig dat ik voorbije weekend die richting uitging :P

Mijn eerste bestemming werd dus Willemstad.
Vrijdagochtend zeilde ik uit, als rasechte ochtendmens, om 8u00.
Ik verwachtte nog dubbel groen aan het oude sluisje maar kreeg weer maar eens rood. Yep, het brugje was weer open om de bevoorrading van het restaurantje door te laten.

Net toen ik weer verder kon zag ik een kennis uitvaren. Een korte babbel via VHF 72 en ik besloot hem te volgen tot aan de Krammersluizen.
Ik meerde af aan het kopeinde van de steiger voor een koffie en vertrok dan op zeil, richting Willemstad.
De wind was intussen toegenomen tot zo'n 18 knopen en ik klokte af op 6,2 knopen snelheid. Toch wel mooi met een haarborstel als romp :D

Na de Volkeraksluizen moest ik gelijk Willemstad binnen lopen. Het was nog maar 13u, maar sinds een week of drie heb twee tennisellebogen (en ik tennis niet eens, het zijn dus zeil-ellebogen), werd het allemaal wat pijnlijk.
Ik draaide eerst de WSV binnen, want daar ligt Michael die ik wou ontmoeten, maar er was geen havenmeester te bespeuren. Ik riep dan maar even jachthaven De batterij op via VHF31 en kon daar gelijk een plaatsje krijgen.
Hup naar De batterij, waar ik zoals altijd erg vriendelijk ontvangen werd.

Na een kleine wandeling naar de WSV stapte ik aan boord van de Jupiter en ontmoette ik dus Michael opnieuw. Er prettig om zo nu en dan eens dergelijke toevallige ontmoetingen te hebben.
We gingen een Gouden Carolus drinken in Anno 1610 en spraken af om zaterdag samen een zeiltochtje te doen.

Zaterdag startte grijs en zonder wind. Eerst wilden we naar Bruinisse maar Michael voelde er niet veel voor om drie sluizen te doen, dus werd het een andere leuke bestemming: Tiengemeet.
Onderweg meerde ik op zeil af aan een meerboei om de genua te wisselen door de fok.
Achteraf bleek dat een goede keuze want de wind nam toe tot zo'n 16 knopen.
Eens het eiland voorbij overlegden we via VHF72 waar we zouden overnachten en dat werd Middelharnis.

Eens afgemeerd hielden we eerst halt aan een terras voor een Kasteelbier, en nadien wandelden we naar de vishandel voor een lading mosselen. De groenten en kruiden moet je halen in de supermarkt aan de overzijde.

We maakten samen, aan boord van de Jupiter, onze mosselen klaar, aangevuld met nog wat trappistjes.
Het was net iets te gezellig, en het bier vloeide iets te rijkelijk waardoor het algauw tegen middernacht aantikte... wow, wat gaat de tijd snel!

Zondag ochtend moest ik om 7u op want van Middelharnis naar onze haven zeilen is toch wel een eindje. Dat was nu wel met een houten kop :P
Tegen 8u30 nam ik afscheid van mijn nieuwe zeilkameraad, Michael, en tufte het kanaal af.
Ik ben gelukkig al gewend aan dubbel-rode lichten aan snertbrugjes en sluisjes, maar dat ook hier een dubbel rood brandde vind ik helemaal niet leuk.
Langshen het kanaal kwam er een elektrische scooter aangesnort met de havenmeester als bestuurder. Die kwam de sluisdeuren openen. Oef!

Met een halve- tot voor de windse koers ging het richting Volkeraksluis. Dat ging lekker.
De wind nam stilaan toe en ik koos ervoor om aan de sluis gauw de genua te wisselen voor de fok.
Het moet gezegd: sommige motorboten lijken een hekel te hebben aan ons, als milieuvriendelijke zeilers. Ook nu weer haastte een motorboot mij voorbij om toch maar als eerste aan de steiger te liggen... en het bleek dan nog iemand uit mijn haven te zijn ook. Ergerlijk eigenlijk.

Na de sluis ging het eerst nog wat rustig, door die veel kleinere fok, maar gaandeweg nam de wind nog toe en werd het een prachtige zeildag.

Dit was nog maar eens een geslaagd weekend.
Het seizoen loopt op zn einde, benieuwd of er nog leuke weekends gaan volgen...

Anno 1610, bij ons bekend voor hun Gouden Carolus :P

Langs de kade in Middelharnis

Zalig rustig in de ochtend!

Zalig ankeren, solo

Als men mij zou vragen welke nacht voor ankeren nu de leukste was dit seizoen, of met uitbreiding: sinds ik zeil, dan is het wel voorbije weekend.

Ik trok vrijdag meteen na mn werk naar de boot en vaarde nog uit.
Toen ik het oude sluisje en voetgangersbrugje passeerde knalde ik bijna op een ander zeiljacht dat doodleuk door het rood het sluisje binnen vaarde. Het is dan nog een boot uit onze haven ook...
(Is dat nu zo moeilijk, je aan de regels houden?)

Er stond niet veel wind meer waardoor ik nog net op zeil tot aan de Krammer geraakt, maar vanaf daar werd het motor tot op de Grevelingen.
Op voorhand had ik al goed gekeken waar ik wou ankeren en tufte daarheen.

Het was zalig rustig op de grevelingen.
De windrichting stond net zo dat de zon zou ondergaan achter mijn spiegel. Met de rug tegen de kajuitopbouw, glaasje wijn erbij en de verrekijker genieten van de ondergaande zon...
Dit was zalig!

Nog lang bleef ik rondkijken met de verrekijker, naar de sterren, de navigatielichtjes van andere jachten, meeuwen,...  verbazend dat er nog jachten rond varen op het stikdonkere Grevelingen als het al aardig donker is.

De ochtend erna was het veel grijzer, en een stuk meer wind.
Ik zette mijn tocht voort, richting Veermansplaat en liep zaterdagmiddag reeds Bruinisse binnen.
Er werd (veel) regen verwacht en had daar niet veel zin in. Die regen is er ook gekomen, alleen pas tegen 20:30u :D

Zondag was het gewoon huiswaarts keren. De weerberichten spraken van onweerskansen vanaf 14u en ik wou die voor blijven.
De tocht ging vlot op zeil tot aan de smalle geul, Noord van de Noordplaat in het Volkerak. Daar viel de wind totaal weg en moest ik op motor verder.

Het was zeker een leuke tocht, en bovenal: een fantastische avond voor anker!

De zonsondergang fotograferen door je verrekijker :P

Zonsopgang in Bruinisse Marina

Mijn eerste zeiltochten op zee waren met dit type: een Etap 20.
Te gek dat we zelfs de zee op gingen bij zowat 6 beaufort met dit jachtje!