De zo noodzakelijke dieptemeter?

Mijn zelfgemaakte dieptemeter heeft het niet lang volgehouden. Het idee van het touwtje met dikke en dunne knooptjes was niet mis, maar het gewichtje dat er aan hangt is met zijn halve kilo veel te weinig.
Als de boot nog maar een beetje vaart maakt gaat het zootje zweven en is er geen dieptemeting meer mogelijk.
De noodzaak van een dieptemeter werd nog maar eens bevestigd toen ik met iemand in Bruinisse sprak over de recreatietonnen op de Grevelingen die om besparingsredenen weggenomen werden her en der.

Ik heb dan maar een Nasa Target 2 dieptemeter gekocht en had gekozen voor de opstelling met 'olijfolie' :D.
Ik kocht bij de doe-het-zelver' een stuk PVC buis, met een bijpassende afsluitstop, zaagde het stuk op maat en plaatste het met een flinke hoeveelheid TEC7. De afsluitdop voorag ik van een opening waar de schroefdraad van de transducer nog net door kan.
Na enkele dagen goed drogen goot ik er simpele olijfolie in, plaatste de transducer en schroefde de afsluitdop er op.

de dieptemeter zelf monteerde ik op een houten plankje dat in de deuropening past zodat ik hem steeds mee naar huis kan nemen, want elk instrument is voor sommigen reden genoeg om je boot eens te bezoeken, op een onbewaakt moment...

De dieptemeter hangt op 30cm onder de waterspiegel. helaas kan bij deze NASA Target 2 de kieldiepte niet als negatieve waarde ingegeven worden, ik moet dus bij de waarde 30cm bijtellen, want zo diep hangt mijn transducer onder water.

Voor nog geen 5 euro maakte ik zelf een 'potje'

Flink wat TEC7 voor de verlijming

De dieptemeter als 'wegneembaar' intrument

Drie dagen Grevelingen met mn dochter

Warm weer wordt het, heel warm weer zelfs. Mij leek er dan maar één plek waar ik deze hitte overleef: op onze boot.
Mijn dochter ging gelijk mee, dus we planden drie dagen Grevelingen.

Bruinisse Marina en mijn dochter hebben een speciale band: er gaat geen zeiltocht voorbij of ze wil daar geweest zijn.
Toegegeven, ze is wat aan de dure kant, maar ze is wel mooi, proper en gezellig.
De eerste dag werd dus een korte tocht: van onze haven naar Bruinisse.

In de Krammersluis hadden we wel even heibel: ze ging net open toen we arriveerden. We besloten, als klein bootje tegenover al die grote bakbeesten, om gelijk mee binnen te tuffen. Dat was buiten andere wachtenden gerekend die prompt riepen, joelden, en ons zowaar weg duwden.
Met de ervaring van vorige keer waar we ons twee keer liepen wegdrukken, gaf ik nu niet af en trok mijn stoute schoenen aan: ik riep terug en wrong me alsnog binnen.
Het was te verwachten dat ze mij, bij het buitenvaren zouden trakteren op grote golven, pas afsnijden en andere kleuterkuren.
OK, de beleefdheid, en zo ook de vaarregels, vereisen dat je de sluis binnen vaart volgens orde van aankomst, maar naar mijn mening neem ik lang niet zoveel plaats in met mijn FS22 en kan ik vlot naast een andere liggen, waar zo'n dikkerd niet meer tussen kan. Trouwens, dat mogen die boten van een dikke week geleden dan zeker ook eens leren!

Genoeg gezeverd over de Krammersluizen: eens we netjes in Bruinisse Marina aangelegd waren liepen we naar de mosselhandelaar daar voor een portie lekker verse mosselen, en ze hebben gesmaakt ook!

Daags erna trokken we naar Middelplaat. Tussendoor meerden we af aan de Veermansplaat maar na tien minuten wandelen daar vluchtten we naar de boot omdat de horzels ons ontdekt hadden en zowat massaal op ons bloed afkwamen.
Nadien ankerden we nog aan de Archipel voor een middagmaal. De wind nam plots toe tot vlotjes 17 knopen en dan anker op lopen was echt wel flink sleuren aan de ketting!

Helaas: ik heb nu wel een Grevelingenwimpel, maar had niet verwacht dat alle openbare plekjes steeds vol liggen: Haven Repart en Middelplaat lagen bomvol, ze lagen zelfs dubbel, waardoor we uitweken naar Scharendijke.  Erg leuk haventje eigenlijk!  De ligplaats die we kregen was wel klein bemeten en het indraaien in de plek was erg nipt door boten die dwars voor ons afgemeerd lagen.

De ochtend erna liep ik wel vier keer naar het havenkantoor om daar de evolutie van de naderende onweerszone te volgen.
We besloten om uit te varen richting Bruinisse en tijdig in te schatten wanneer de onweders ons zouden bereiken om net op tijd af te meren aan een eilandje of haven.
Ter hoogte van Bommenede hoorden we de donders en zagen bliksems zodat we net op tijd in Bommenede afmeerden en het onweer lieten overtrekken.
Na het kleine natuurgeweld vaarden we weer uit, richting Grevelingensluis.
Net om de hoek, aan bakboordton G36, werden we haast overhoop gevaren door een dik wit motorjacht. Die wou daar eventjes de bocht afsnijden en hield zich totaal niet aan de voorrangsregels. Wij zeilden perfect aan stuurboordwal en hadden dus zondermeer voorrang. Tussen ons en de ton was nog hooguit 20 meter toen die zich daar nog even volgas tussendoor wrong. Idioot!
(toch niet die man van de Krammersluizen die heibel maakte omdat we ons mee de sluis in wurmden???)

Intussen werd het erg mooi weer. Vanaf de Krammer zakte de wind weg waardoor we de rest zowaar op motor moesten doen.

Al bij al weer een mooie zeiltrip!

Onmogelijk druk in de Grevelingensluis!

De kuiptent kwam weer goed van pas!

Een zeer geslaagde zomerse zeilweek

Een drink op de zeilweek

Derde keer, goede keer: deze derde zeilweek met mijn dochter was zonovergoten, perfecte wind en meer nog: de trip buitenom van Stellendam naar Roompot is geslaagd!

Vrijdagavond reden we naar de haven om de boot klaar te maken voor te tocht.

Windluw Volkerak

Windarme zaterdag
Zaterdagmorgen tuften we op motor naar de Volkeraksluis omdat de wind uit de slechte hoek kwam, en daarenboven erg zwak.
Na de sluis kon de halfwinder er op en ging het een stukje prima, maar ter hoogte van Middelharnis viel hij kompleet weg en moest alweer de motor op.
In Stellendam koos mijn dochter voor de prachtige Marina. Deze mag zichzelf gerust een vier-sterren haven noemen.
Na een mooie wandeling gingen we een snack eten in een eettentje nabij de vissershaven daar.
Op tijd in bed, want we moesten vroeg op zondag.

De Goereese sluis

De eerste keer op zee met een eigen jachtje
Om 5u45 wekte ik mn dochter. De Goereese sluis lonkt ;-)
Tegen 7u15 konden we de sluis in, iets achter op schema, maar geen nood, ik had reserve gerekend.
Op het slijkgat was ik verbaasd hoeveel stroming er staat, en al lijkt het een wijd water, de boeien geven aan hoe de geul loopt. De stroming houdt daar uiteraard geen rekening mee, en zo werd het echt wel geconcentreerd boeien volgen en opsturen voor de stroming!

Stroming op het Slijkgat

Eens het slijkgat uit kon de halfwinder er op en zeilden we naar de Ooster.  De handheld GPS was zeker nuttig!
Tegen 13u kwam de stormvloedkering in zicht en nam de wind toe. De vaart kwam er in, en de zeegang begon toe te nemen, leuk!
Krek volgens planning liepen we om 15u de Roompot Marina binnen. Tegen dan was de wind al toegenomen tot boven de 25 knopen.
Roompot Marina geeft zichzelf 4 sterren, maar wij vinden dat aardig overdreven eigenlijk...

De zeelandbrug

Schromelijke overschatting van de wind...
's Morgens ging ik de wind meten: 17 knopen. Het boek over de deltawateren gaf de raad rekening te houden met tijzee. Dat deed ik dus: NO-wind met opkomende tij, dat moet zeker golven geven. Een beetje ondertuigd zeilen leek me dan wel relaxter.
Ik koos voor de werkfok en een gereefd grootzeil. Eens buitengevaren gingen de zeilen er op en... ging het niet vooruit. De reef er uit, en het liep al beter.
De Zeelandbrug kwam in zicht en het blijft een mijlpaaltje: de eerste keer de brug onderdoor op eigen kiel ;-)

Nonchalance in de Grevelingensluis
De Grevelingensluis heb ik intussen al ettelijke keren gepasseerd, nooit is daar iets engs gebeurd, maar deze keer zat ik er gelijk mee tussen: de motorboot naast ons had zich vastgelegd aan de sluiswand, en wij aan hem. Naast ons kwam dan nog een ander zeiljachtje liggen. Ik keuvelde wat met de motorboot eigenaar en toen de brug omhoog ging (maar het licht nog op rood) gooide hij plots los en ging er vandoor! Wij hingen nog vast, en de motorboot sleurde dus twee zeiljachten mee naar voor!
Ellen gooide erg snel de neus los, ik het achterste landvast. Ongehoord zeg!

Na dit perikel liepen we Bruinisse Marina binnen, onze favoriet.
Daar haalden we twee lekkere pizza's in de supermarkt.
Eigenlijk was het plan om het Veerse meer binnen te duiken vanuit Roompot, maar de wind stond niet zo heel goed, en de tij al evenmin om dan daags erna naar de Grevelingen op te kruisen.

Mijn favoriete vaarwater:
de grevelingen

Dagje spelevaren?
We planden een speeldagje om wat rond te toeren op de Grevelingen, en eens te oefenen op het ankeren. De wind echter nam al meteen toe tot tegen de 25 knopen, en dat vonden we wat veel om te gaan ankeren.
Toen ik aan de Stampersplaat een hoekje wou afsnijden vaarden we vast. Gelukkig kon ik de Sail-Ya zelf van deze zandplaat los manoeuvreren onder zeil. Wegens besparingen, lazen we later, heeft men besloten de recreatiebetonning te verwijderen...
Na een stukje rakken tot aan de Mosselbank keerden we terug naar onze ligplaats.

Ossehoek

Een eilandje bezoeken
De laatste dag op de Grevelingen wilden we eens overnachten aan een eilandje. De wind was weer aardig van de partij zodat we al zeilend een reef staken. De meeste van de steigers lagen al vol, het leek wel of iedereen plots van het water verdween.
Uiteindelijk belandden we aan de Ossehoek, een eilandje dat op mijn verlanglijstje stond.
We konden aanmeren aan een steiger in de windluwte.
De nacht gaf echter geen rust: we lagen we luit de wind maar de golven bleven de boot heen en weer schudden met snokken en bonken tot gevolg.

De eerste keer ankeren met
het nieuwe Bruce-anker

Weer naar huis...
's Morgens stond er alweer 20 knopen wind. Ik besloot snel te vertrekken want als deze toeneemt, kan het wel eens ruig worden. Alweer de wind overschat want toen we aan de Veermansplaat aankwamen, zakte de wind al in. Aan de Mosselbank stond er misschien nog 10 knopen, en dat leek ons wel leuk ankerweer :D

Overvolle Krammersluizen

Overvolle sluizen
De bruinisse sluis was lekker druk, maar de krammersluizen waren deze keer echt onmogelijk: jachten draaiden rond elkaar heen, de uitkomende jachten werden er zelfs door gehinderd, en de grotere jachten sneden ons doodleuk de pas af. Ik besloot deze draaiing maar te laten passeren en mikte op de tweede, maar ook deze keer duwde een catamaran (een belg dan nog) mij de pas af: "Dank u wel, landgenoot!".
Er kwam een jacht aangevaren aan de steiger waar we net een mislukt aanlegmanoeuvre deden en hij hielp ons aan de steiger. Ik ben nogal slecht in gezichten onthouden want pas later bleek het een havengenoot te zijn. Hij hielp ons meteen de sluis in, bij de volgende draaiing, zodat het de derde keer, goede keer werd.
Het laatste stuk liep letterlijk voor de wind. Het laatste obstakel: Benedensas echter hield ons weer op. Ook daar hebben we een kwartier moeten wachten aan het voetgangersbrugje.
Het leek wel of we echt niet naar huis mochten gaan...

Buitenom van Stellendam naar Roompot

de nieuwe kuiptent

'Mr. Gibbs' aan het roer

gevleugeld bezoek