PAN PAN of plan trekken?

Een weekend zoals het voorbije wil ik eigenlijk niet meer meemaken...
Het hoorde een ontspannen tochtje naar Willemstad te worden, maar het werd zowaar een survival.
Dat was niet zozeer voor mij en Robby het geval maar zeker en vast wel voor onze 'nieuwe solist", Stefaan.

Hij kocht een paar weken geleden een bootje in onze haven en bij wijze van doop spoorden we hem aan om mee te zeilen naar Willemstad.
Heen zou zowiezo ruim- tot voor de wind zijn met een krachtje rond de 14 knopen... een echt pleziertochtje.

De pret (of beter gezegd: miserie) begon al toen we ontdekten dat het buitenboord motortje van Stefaan eentje is ZONDER neutrale stand. Als je het motortje van 2pk in gang trekt begint ie meteen te varen, dat is geen pretje voor een rasechte beginneling.

Robby en ikzelf wilden steeds bij Stefaan blijven maar zijn Edel 2 planeerde haast door de stokoude, erg bolle, zeilen. De wind werd gaandeweg veel sterker dan ze voorspelden en ik moest zelf al een reef steken. Stefaan kende de betekenis van het woord reef wel, maar tegen dan sprong de Edel 2 letterlijk over de golven. Zelfs mijn FS22 met één reefje kon hem amper bijhouden.

Robby bleef al helemaal achter.
Intussen speelde de wind al met de 30-knopen grens...
Aan de Volkeraksluis slaagde Stefaan er gelukkig in zijn zeilen naar beneden te krijgen, en we meerden alle drie af aan de steiger.
Bleek dat Stefaan onderweg zowat door de hel gegaan is: zijn roerblad was omhoog geschoten doordat het neerhouder-lijntje brak. U en ik, we weten allemaal wel dat sturen dan erg zwaar wordt met risico op het breken van het roerblad.
Daarnaast viel ook nog eens het lijntje van de dodemansknop van zn motortje overboord.
Beide euvels konden we gelukkig ter plekke fiksen.

We besloten om zowiezo Willemstad binnen te lopen en daar de rest te bekijken.
Dat was maar goed ook want eens door de sluis (met een bijna aanvaring) schoot de fokkeschoot van Stefaan los, en wilde de rolfok niet meer oprollen (de geschiedenis herhaalt zich hier, ook ik had zoiets voor met mijn Selia destijds).

Eens in de jachthaven, waar we mooi op een rijtje langszij konden aanleggen, konden we Stefaan's boot beter inspecteren.
We waren het er alledrie over eens: dat rolfoksysteem heeft zijn beste tijd gehad en moeten we slopen.
De mast ging neer en werd grondig geinspecteerd. Her en der werden lijnen vervangen en borgringen afgetaped.

Zondagochtend haalde we snel een nieuwe voorstag bij Willemstad Yachtservice, en fiksten we een fokkeval en en strijklijn.
Stefaan kan weer op weg zie!
Robby duwde Stefaan af en zei als grap: "Die zien we nooit meer terug :D "
Helaas wisten we toen nog niet wat ons te wachten stond...

Eens voorbij de Volkeraksluis nam de wind opnieuw toe tot pakweg 24 knopen.
Doordat het grootzeil van Stefaan totaal op is, en veel te bol, was er geen zeilen aan de wind mogelijk voor hem. Hij haalde niks hoogte, en verlijerde alsof het een lust is.
Ik draaide terug en nam hem langszij. We maakten ons aan elkaar vast, deden alle zeilen naar beneden en tuften met beide motor aan, tegen de wind en de golven in naar onze haven.
Op een moment was de benzine van Stefaan helemaal op en begon de ellende.
We zaten weliswaar flink buiten het vaarwater, maar te dicht tegen de lagerwal aan, en mijn motor had onvoldoende vermogen om beide boten vooruit te krijgen.
Uiteindelijk zat er maar één ding op: PAN PAN uitzenden. (Lang leve de marifoon!)
Dit deed ik drie maal, op kanaal 10, maar niks gehoor...
Ik riep dan Robby op met het verzoek of hij kon slepen.
Zijn L17 is een pak lichter dan mijn FS22 en hij heeft een nagelnieuwe motor met 6PK vermogen.

Het lukte gelukkig en aan een slakkegangetje vorderden we richting onze haven.

Man man, uiteindelijk geraakten we alledrie veilig in onze haven, maar het was een linke tocht.
Ongetwijfeld was het een bijzondere leerschool voor Stefaan! Ik hoop van harte dat hij nog solo wil blijven zeilen, want al bij al hebben we ons alledrie toch nog goed vermaakt en veel gelachen!

De weergoden zijn het niet altijd eens met je plannen

Wellicht ken je het: je hebt plannen voor het weekend, je maakt afspraken, en... je moet last minute de zaak afblazen of drastisch wijzigen.
Dit weekend was er zo eentje.
Ik had laatst contact met iemand die ik heel wat jaren geleden leerde zeilen. Toffe kerel, we hadden toen prachtige zeilweekends, en zeilweekjes, en via facebook kwamen we elkaar weer tegen. Planning was om op zondag te gaan zeilen.
Intussen had ik mn buurman overhaald om toch ook maar eens mee te gaan zeilen, want dat dat een prima manier van ontspannen is. We planden een zeildag ergens in september...

Dankzij de weergoden werd de zaak lichtjes overhoop gegooid: mn buurman ging totaal overwacht op zaterdag mee zeilen, en mn kennis zal helaas een nieuwe datum moeten kiezen...
Zaterdag was normaal de dag dat ik thuis ging blijven, zondag werd de zeildag.
Omdat volgens de weerman/-vrouw zaterdag nog de betere dag ging zijn zeilden mn buurman en ik zaterdagnamiddag een paar rondjes op het Volkerak, en bleven we zondag thuis vanwege de verwachtte onweders.

Zaterdagmorgen stond er aan het Marollegat 30 knopen wind, dat leek me veel te veel. De wind ging wel minderen dus besloten we in de voormiddag door te rijden tot Bruinisse Marina (bezoekje aan Visser Watersport) en pas na de middag uit te varen.
Toen we tegen 13u op het Volkerak kwamen stond er pakweg 24 knopen wind. Met de werkfok en 2 reven zeilde de Sail Ya echt soepel. Ik had alvast mn grenzen weer eens overschreden en het ging allemaal veel vlotter dan ik verwachtte. Ik kan dus gerust meer wind aan dan ik zelf denk :P

In elk geval vond mn buurman het allemaal leuk en doen we dat nog wel eens over.
Alweer een toffe zeildag in mn logboek :P

Weekje op stap met dochterlief

Ik mag deze vakantie niet klagen: van de eenentwintig vakantiedagen heb ik er 11 gezeild :P

De voorbije week trok ik er op uit met mn dochter.

Daar ergens zijn de Krammersluizen

Maandag zeilden we eerst naar de Grevelingen (door de gietende regen) om er in Bruinisse Marina alweer mosselen te eten, en bij Visser Watersport binnen te stappen aangaande de defecte overloop rail.
Ik hoopte stiekem dat de man me zou geruststellen en dat deze toch wel hoge kost uitgesteld kon worden maar helaas: de rail kan ik beter meteen vervangen.
De zaakvoerder van Visser Watersport heeft me in het verleden al vaker goed advies gegeven, en ik ben tevreden van zijn service, dus bestelde ik meteen de rail en overloopwagen. Die zou woensdag binnen zijn.

Dinsdag trokken we verder de Grevelingen op richting Scharendijke. Mn dochter wou daar de zonsondergang gaan fotograferen op het strand. Onderweg kregen we een malle meeuw op bezoek: die kwam wat balanceren op onze zeereling. We ankerden aan de Stampersplaat om te eten en trokken dan verder. Ik had één reefje gestoken maar dat bleek niet genoeg! Al zeilend ging de tweede reef er in (terwijl Ellen zichtbaar schrik kreeg aan de helmstok). Maar ook die tweede reef was maar nipt. Af en toe kregen we een hellen van om en bij de 40°!
Binnengelopen in Scharendijke werd ik gelijk door de wind tegen de meldsteiger gedrukt. Met deze wind had ik het solo niet gered denk ik.
Uiteindelijk, met hulp van anderen, sukkelde ik de ligplaats in. Oef!

Woensdag zeilden we terug naar Bruinisse Marina om bij Visser Watersport de nieuwe overlooprail af te halen en meteen te monteren. Geen simpele klus, maar uiteindelijk wel een prima resultaat. Die nieuwe rail loopt perfect! Dankjewel, Visser Watersport!

Donderdag ging het richting Zierikzee. Velen spraken er al over, velen vonden het een aanrader, dus moesten we dat maar eens gaan doen.
In de Grevelingensluis blokkeerde een motorboot de toegang door doodleuk naast zijn kennis te gaan liggen! De hele sluis is haast leeg en meneer vind het maar normaal dat ik er nog maar net in kan. Ongelooflijk! Gelukkig schoof de motorboot voor mij een beetje op zodat de deuren toe konden.
De trip naar Zierikzee verliep voorspoedig. We meerden af bij de WV Zierikzee die ons een smal plekje gaven (bij laag water althans).
We bezochten het dorp en het is zeker leuk.

Vrijdag wilden we zeehonden spotten dus zeilden we richting Roggenplaat. Helaas geen zeehond te bespeuren. We keerden terug maar dan viel de wind weg. Uiteindelijk moesten we opgeven en ging de motor aan. De hele weg ronkte de motor tot in Sint Annaland.
Daar haalden we, om de laatste avond te vieren, een pizza in het dorp.
Sint Annaland is echt wel flink veranderd. Allemaal drijvende steigers, geen palen met kabels meer.

Zaterdag moesten we alweer huiswaarts. De weerberichten voorspelden reeds vroeg onweders en we wilden die voor blijven. (uiteindelijk geen enkele drup regen gehad, en al helemaal niks onweer).
Tegen 12u waren we weer in onze haven en konden we de boot leeg maken. Nog gauw de kuip en een deel van de kajuitopbouw in de wax gezet en dan huiswaarts gereden.

Alweer een geslaagde zeilweek, smaakt naar meer!

Sociaal gedrag in de Grevelingensluis:
blokkeren we toch gewoon even de hele sluis...

De nieuwe overloop

Entertainment door een meeuw :D

Smalle ligplaats bij laag water

Bij hoog water ziet het er heel wat breder uit

Dankzij kennissen in onze haven
konden we een regenjas lenen voor Ellen.
(die waren we domweg vergeten...)