Naar Zierikzee... in de mist

Het was al ruim een week sinds ik vernam dat mijn poster gezien werd bij WSV Zierikzee, maar er nog geen boekjes beschikbaar zijn.
Tijd dus om er boeken te gaan leveren.

Zaterdagmorgen voer ik om 6u15 uit, richting Krammer.
De wind stond prima om bij het buitenvaren reeds de zeilen te hijsen. Tegen dat ik op het Volkerak was kon de motor al uit.
En dan kwam de verrassing: zicht op het Volkerak amper 300 meter...

Ik hoor een motor, maar zie niks...

Ik moest de monding van het Schelde-Rijnkanaal nog oversteken, maar bij dergelijk slecht zicht vond ik dat absoluut niet veilig.  Ik hoorde de motoren van de vrachtschepen wel, maar zag ze niet.
Ik begrijp echt niet waarom ze niet hun navigatielichten aansteken.
In elk geval stak ik mijn toplicht aan.  Wat zegt het BPR er eigenlijk over?
Er doemde een vrachtschip op, en vlak achter hem stak ik over.
Vanaf dan zeilde ik op gevoel naar het eilandje.
Ik nam er de kaart bij, en zeilde op kompas in grote rakken naar de Krammer.
Op een dikke mijl van de Krammer doemde er een motorboot op. Hij vaarde zowat recht naar mij.
Het was een boot van Rijkswaterstaat.  Een man kwam naar buiten, mar riep niets, hij keek alleen maar, en ze vaarden dan weer weg.
Het meest absurde waren die vissersbootjes: ze zijn klein, liggen stil te dobberen, en dat in die dichte mist.  Wellicht hebben die gasten geen benul van de vaarreglementen: ze dobberen midden in het vaarwater, of sterker nog: midden in verboden gebied... en als ze varen, halen ze nog eens flinke snelheden.

Na de Krammersluis begon de mist wat op te trekken.
Ik had een volle tij mee, dus tijd genoeg, hoewel:  ik moet wel in Zierikzee zijn voor de winkel(s) toe gaan.
Omwille van de mist hield ik zeer dicht de stuurboordwal. Ik passeerde twee vissers op de wal, en eentje wou indruk maken en smeet zijn dobber tot vlak achter mijn roer.
Heel even wou ik reageren en met de motor in achteruit zijn lijn doorsnijden of zo, maar ik liet het maar zo.
Het was niet verkeerd om flink stuurboordwal te houden want die vrachtschepen zien mij wellicht pas laat.

Eens voorbij de Keeten nam de wind toe en ging het met een flinke vaart onder de Zeelandbrug door.

Na het lange kanaal naar Zierikzee parkeerde ik mijn FS22 bij het restaurantje van de WSV.  Ik werd er bijzonder vriendelijk onthaald en kreeg meteen een plekje aangewezen, een ere-plekje leek het wel: vlakbij het sanitair en de steigertrap naar de wal.
De havenmeester nam zelfs de tijd, want ik vaarde eerst gewoon zo de plek in, maar keerde dan terug naar het kanaal, draaide de boot om, en vaarde er achterwaarts in.
Ze herkenden de solo-vlag en prompt was er extra hulp om mijn lijnen aan te nemen.
Sjiek!

Na een frisse Duvel en een portie bitterballen in het restaurantje wandelde ik naar de watersportzaak Bouwman om mijn boeken te leveren.
Daarna trok ik naar boekhandel De Vries.
Daar was er een man aan de toog die eerst geen interesse in had in mijn boekje, maar toen de zaakvoerder erbij kwam en het boekje bekeek, namen ze alle boekjes die ik nog bij had.
Hij vond het een geslaagd boekje dat zeker zal verkopen.  Leuk!

Zondag voer ik ontieglijk vroeg uit: 5u45. Zo had ik nog tot 4 uur tij mee richting Krammer.  Niet mis, want de stroming aan de Zeelandbrug is best sterk eigenlijk.

Tegen 13u was ik weer in mijn haven, net op tijd want toen ik met de wagen weg reed begon het te regen.

Ik heb echt wel het maximum uit dit weekend gehaald ;-)

Het vrachtverkeer hoor je wel maar zie je pas laat.

De Zeelandbrug eindigt in het niets, lijkt het wel

Verboden gebied? Welk verboden gebied?