Naar Sint-Annaland met hotsen en knotsen

Voorbije weekend ging ik normaal mijn boeken leveren bij verschillende watersportzaken maar omdat de drukker nog niet klaar was, werd het een tochtje naar Sint Annaland om daar mijn boek voor te stellen.

's Ochtends stond er amper wind. De weersvoorspellingen spraken nochtans van 8 tot 13 knopen.
Ik twijfelde om voor de genua te kiezen, maar hield het dan toch maar bij mijn kleinere fok.

Voor een keertje kon ik meteen voorbij het brugje aan Benedensas, warempel een gelukstreffer.
Toch heb ik een tip voor alle vroege vogels, en 'nachtbrakers'=
vòòr 9u en na pakweg 20u heeft de toevallige passant aan dat brugje het echt voor het zeggen: als die voetganger de brug oproept springt het licht METEEN op rood. Wees hier dus bedacht op als u 'buiten de uren' voorbij Benedensas wil varen!

De trip naar de Krammer liep vlotjes. Al betrap ik mezelf er geregeld op dat ik onwetend nogal dicht boeien passeer de laatste tijd :D  Meermaals zie ik plots een boei onder mn fok passeren op toch wel kleinere afstand dan goed is.  Verstrooidheid is geen deugd zal ik maar zeggen.

Eens de Oosterschelde op trok de wind gestaag aan, en tegen dat ik de Krabbenkreek indraaide was het zeker al boven de 14 knopen.

Tot hier toe liep alles vlot, maar dat ging nu keren.
Sinds ik mn boot steeds beter ken, wordt ik af en toe overmoedig.
De havenmeester stuurde me naar een plek waar straks 'de buurman wel zal vertrekken'.
Ik draaide de steiger in en zag dat de toegewezen plek nog bezet was. Het leek me dan maar de beste oplossing om even langszij te gaan liggen aan de hoofdsteiger, wat recht met de neus in de wind is.
Helaas liep dit manoeuvre echt mis.  Ik kon onmogelijk vooraan aan de neus staan om daar het landvast over de kikker van de steiger te gooien, en terwijl de motor in zn vooruit te houden zodat de boot niet achteruit waait...  gevolg: ik waaide dwars weg, tot tegen het jacht achter me en botste tegen zijn anker aan. Geluk is natuurlijk dat dat anker wel tegen een stootje kan, maar mijn zeereling was daar helemaal niet blij mee.
Geknoei alom, terwijl passanten niks hulp boden en vermakelijk toekeken.
Van je mede-zeilers moet je het hebben dacht ik zo.

Uiteindelijk lag ik langszij, de schade op te meten: Anker= niks, zeereling= heeft het overleefd.
Ik teen naar de havenmeester toe, die me meldde dat ik blijkbaar nog niet op de plek lag: ik zei: "Nee, inderdaad, H2 is nog bezet...  Hotel twee"
  "Nee, u moet naar O2, Otel2"
"Hazo: naar OSCAR2 dus".
Wel handig, dat NATO-alfabet  :D :D
Weer uitvaren, met al evenveel geknoei, waarbij de buitenboordmotor kennis maakte met de steiger, en dan op weg naar O2.
Daar was ik even teveel in de weer met mn landvasten waardoor ik rakelings langs de hoek van een uitstekend ponton vaarde. Man, ik moet echt beter opletten.

De rest van de namiddag verliep prima, al was die ijzige wind, bij amper 8 graden echt een wintergevoel.
Even een bezoek aan Boulevard Mariteam, die mijn boekje ook te koop gaat aanbieden.
Mooi, dat zijn nu 6 winkels.

Daags erna vaarde ik uit op zeil, tegen de stroom in. Gelukkig was er voldoende wind en kwam ik de Krabbenkreek vlot door.
Op de Keeten en de Zijpe was het weer een file aan vrachtschepen en is het echt opkruisen en timen tergelijkertijd. Sportief zeilen alvast.

In de Krammersluizen mocht ik mee met de Jacuzzi. De sluiswachter deed zelfs speciaal voor mij de deur weer open zodat ik nog gauw meekon.
Ik schoof netjes aan naar voor, al ga ik nooit nog helemaal vooraan liggen, maar een scheepslengte verder van de voorste deur weg.  Reden: de bellenstroom duwt je boeg tegen de kant en solo kom je daar dan moeilijk weg.
Maar zelfs die scheepslengte is onvoldoende en mn boeg botste dus tegen de sluiswand aan, chuck!
Uiteindelijk geraakte ik weg, gelukkig.

Aan het sluisje van benedensas was het rood. Voor mij waren er twee speedboten, te dralen.
Eentje van hen ging dan toch maar aan de wachtsteiger liggen, alleen was het nogal onhandig, en bovendien krek in het midden. Zo kon er geen boot voor hem aanleggen, en amper eentje erachter.
Ik parkeer me achter hem aan, waarna zijn kameraad begon aan zijn manoeuvre om naast de speedboot te geraken. Ook hij haalde er uiteindelijk zijn pikhaak bij.
Gek hoe sommigen hun vaarbewijs halen en eigenlijk niet goed kunnen afmeren.
Zodra het groen werd bleken ze ook niet zo bedreven in het wegvaren.

Benedensas: altijd wel wat te beleven :D

Maar mijn wegvaren verliep toch met den bots tegen de wachtsteiger, die stalen buis. Mn spiegel botste er tegenaan door steeds weer, uit voorzorg, in achteruit uit te wijken tot de speedboten weg waren...

Ja: het was een weekendje met nogal wat gebots en geknots...