Naar Zierikzee... in de mist

Het was al ruim een week sinds ik vernam dat mijn poster gezien werd bij WSV Zierikzee, maar er nog geen boekjes beschikbaar zijn.
Tijd dus om er boeken te gaan leveren.

Zaterdagmorgen voer ik om 6u15 uit, richting Krammer.
De wind stond prima om bij het buitenvaren reeds de zeilen te hijsen. Tegen dat ik op het Volkerak was kon de motor al uit.
En dan kwam de verrassing: zicht op het Volkerak amper 300 meter...

Ik hoor een motor, maar zie niks...

Ik moest de monding van het Schelde-Rijnkanaal nog oversteken, maar bij dergelijk slecht zicht vond ik dat absoluut niet veilig.  Ik hoorde de motoren van de vrachtschepen wel, maar zag ze niet.
Ik begrijp echt niet waarom ze niet hun navigatielichten aansteken.
In elk geval stak ik mijn toplicht aan.  Wat zegt het BPR er eigenlijk over?
Er doemde een vrachtschip op, en vlak achter hem stak ik over.
Vanaf dan zeilde ik op gevoel naar het eilandje.
Ik nam er de kaart bij, en zeilde op kompas in grote rakken naar de Krammer.
Op een dikke mijl van de Krammer doemde er een motorboot op. Hij vaarde zowat recht naar mij.
Het was een boot van Rijkswaterstaat.  Een man kwam naar buiten, mar riep niets, hij keek alleen maar, en ze vaarden dan weer weg.
Het meest absurde waren die vissersbootjes: ze zijn klein, liggen stil te dobberen, en dat in die dichte mist.  Wellicht hebben die gasten geen benul van de vaarreglementen: ze dobberen midden in het vaarwater, of sterker nog: midden in verboden gebied... en als ze varen, halen ze nog eens flinke snelheden.

Na de Krammersluis begon de mist wat op te trekken.
Ik had een volle tij mee, dus tijd genoeg, hoewel:  ik moet wel in Zierikzee zijn voor de winkel(s) toe gaan.
Omwille van de mist hield ik zeer dicht de stuurboordwal. Ik passeerde twee vissers op de wal, en eentje wou indruk maken en smeet zijn dobber tot vlak achter mijn roer.
Heel even wou ik reageren en met de motor in achteruit zijn lijn doorsnijden of zo, maar ik liet het maar zo.
Het was niet verkeerd om flink stuurboordwal te houden want die vrachtschepen zien mij wellicht pas laat.

Eens voorbij de Keeten nam de wind toe en ging het met een flinke vaart onder de Zeelandbrug door.

Na het lange kanaal naar Zierikzee parkeerde ik mijn FS22 bij het restaurantje van de WSV.  Ik werd er bijzonder vriendelijk onthaald en kreeg meteen een plekje aangewezen, een ere-plekje leek het wel: vlakbij het sanitair en de steigertrap naar de wal.
De havenmeester nam zelfs de tijd, want ik vaarde eerst gewoon zo de plek in, maar keerde dan terug naar het kanaal, draaide de boot om, en vaarde er achterwaarts in.
Ze herkenden de solo-vlag en prompt was er extra hulp om mijn lijnen aan te nemen.
Sjiek!

Na een frisse Duvel en een portie bitterballen in het restaurantje wandelde ik naar de watersportzaak Bouwman om mijn boeken te leveren.
Daarna trok ik naar boekhandel De Vries.
Daar was er een man aan de toog die eerst geen interesse in had in mijn boekje, maar toen de zaakvoerder erbij kwam en het boekje bekeek, namen ze alle boekjes die ik nog bij had.
Hij vond het een geslaagd boekje dat zeker zal verkopen.  Leuk!

Zondag voer ik ontieglijk vroeg uit: 5u45. Zo had ik nog tot 4 uur tij mee richting Krammer.  Niet mis, want de stroming aan de Zeelandbrug is best sterk eigenlijk.

Tegen 13u was ik weer in mijn haven, net op tijd want toen ik met de wagen weg reed begon het te regen.

Ik heb echt wel het maximum uit dit weekend gehaald ;-)

Het vrachtverkeer hoor je wel maar zie je pas laat.

De Zeelandbrug eindigt in het niets, lijkt het wel

Verboden gebied? Welk verboden gebied?

Twee reven? Ja, twee reven

En de kleinste fok

Dat was de zeil setting toen ik zaterdag naar Willemstad zeilde om bij Yachting Willemstad mijn boeken te leveren. Het was een sportieve tocht, maar alles verliep prima. In de Volkeraksluis was ik even een bezienswaardigheid: een Frans cruiseschip ging mee de sluis in, en terstond grepen de opvarenden naar hun smartphones en camera's. Ik sta nu gegarandeerd op een heleboel fransmannen hun foto's :D

In de namiddag bleef ik in de haven De Batterij, want de wind nam steeds maar toe, en het werd wat teveel om nog prettig te zeilen.
Even prettig buurt bij de heel sympathieke havenmeester. Ook hij legt wat boeken van me te koop
Ook de nacht bleef erg winderig.

Zondagmorgen stond er nog steeds een 20kt NW.
Ik vaarde op motor naar de Volkerak sluis. Eens de sluis door leek de wind in te zakken en haalde ik er vlug een reef uit.
Wat later bleek dat helemaal geen goed idee, en toen een flinke bui me overviel ter hoogte van dat Galathese Haven, haalde ik gewoon het grootzeil naar beneden.
De Volkerak begon stilaan flink hobbelig te worden, en bewegen aan boord werd link, zo link dat ik niet eens mijn fototoestel kon grijpen.
Op een moment zat er een vrachtschip achter me dat heel dicht langs de stuurboordwal bleef en niet van plan was me ruimte te geven, hoewel ik voorrang heb: ik volg ook de stuurboordwal, ik wordt ingehaald, en ben onder zeil. Hij heeft ruimte genoeg want met dit hondenweer is blijkbaar niemand zinnen om te gaan varen.

Na de Noordplaat, moest ik opkuisen richting Krammer sluizen en nam de wind toe tot 30 a 33kt. Ik probeerde er een tweede reef in te steken, maar de stuurautomaat kon deze wind niet aan. Uiteindelijk lukte het. Eenmaal werd ik bijna platgeslagen Door de combinatie van een grote golf (van een vrachtschip) en een vette rukwind.
Dit was de zwaarste zeil trip die ik ooit solo meemaakte. Jammer deelt ik er geen beeldmateriaal van heb, maar het was gewoon ondoenbaar, solo.

In de Krammer sluizen kreeg ik gelukkig de hulp van een paar mensen met een prachtig zeiljacht. Solo afmeren met zo'n stevige wind is anders geen sinecure.

Na de sluizen leek de wind weer wat te minderen. Toch koos ik ervoor dit laatste stukje naar Sint Annaland enkel op de kleine fok te doen. Het ging traag, maar beter zo dan op de Oosterschelde te worstelen met mn grootzeil erbij.

Op de Krabbenkreek was het een heksenketel Door wind tegen stroming. De Wind nam weer toe, en zelfs op de kleine fok alleen schoot ik goed op tegen de stroming in.

Uiteindelijk geraakte ik in de haven, met een zucht van verlichting.

Heftig tochtje!
Nu boeken leveren bij Mariteam...

Zaterdagmorgen om 8u waren er al aardig wat 'witte kopjes'
op het Volkerak

Ola, die bui is voor mij bestemd...

Kwestie van trim :D

Ik was reeds een 4-tal dagen Zeeland aan het afschuimen om boeken te leveren.
Milieubewuster kan het alvast niet: boeken leveren per zeiljachtje :)

Er werden reeds boeken geleverd bij Visser Watersport in Bruinisse Marina (waar ik binnenkort een signeersessie hou tijdens de 'More Than Boats' dagen).
Verder was ik ook in Wemeldinge boeken gaan leveren, bij Boateak, en in Herkingen bij Van der velde Watersport.
De laatste dag leverde ik boeken bij Yachting Willemstad. Daar moet ik straks al extra boeken gaan leveren.
Jaja: leveren per boot levert gegarandeerd flink wat zeildagen op :P

Zondag kwam ik dan, met een doos waarin nog één boekje lag, terug van Willemstad, richting mijn eigen haven.
Windfinder beloofde een wind tussen 11 en 18 knopen.  Lastig om dan de juiste fok te kiezen.  Ik heb een heel kleine fok, van 6,4m2 en een genua van meer dan 10m2...
Ik koos, voor alle veiligheid, voor de kleine fok.
Lang bleef die niet staan: na de Volkeraksluis, wisselde ik die meteen door de genua en probeerde daarna een Rassy42 bij te houden, wat warempel nog redelijk lukte ook.

Het bleef een hele poos super mooi weer, met een wind van hooguit 8kt.
Zo zeilde ik tot aan de Krammersluizen, waar ik het laatste boekje verkocht aan een toffe kerel, die prompt met mij op de foto wou :)
Na een kort middagmaal koos ik weer het ruime sop (nou ja: het Volkerakwater). Eens uit de kom van de sluis kreeg ik en goeie 16kt over me heen, en wisselde ik erg snel de genua door de kleine fok.
Dat bleek niet genoeg, dus ging er een reef in.
Eens die reef goed zat zakte de wind weer in... mooie timing :D

Bon: de reef ging er weer uit en ik begon het opkruisen naar Benedensas.
Gaandeweg nam de wind weer toe, en na een poosje was die veel te sterk voor mijn zeilsetting: de kleine fok en een vol grootzeil.
Het was te druk op het water om er weer een reef in te steken, dus moest ik rekenen op de zeiltrim alleen: grootzeil vlak trimmen en gebruik maken van je overloop.
Zo bereikte ik toch redelijk relaxed Benedensas.

Maar ja: Benedensas is nog steeds niet mijn vriend. De wachtsteiger lag vol met... twee motorjachten. Een zeiljacht worstelde in de kleine vaargeul met de venijnige zijwind, en een achterop lopend jacht koos er dan maar voor om cirkeltjes te draaien.
Ik gooide het over een andere boeg en probeerde een nieuwe truc: 'poep' in de wind en motor in zn achteruit, netje de gas gedoseerd om ter plaatse stil te 'hangen'.  Leuke truc!

Al bij al bij deze bevestigd: je zeiltrim doet veel!

Naar Sint-Annaland met hotsen en knotsen

Voorbije weekend ging ik normaal mijn boeken leveren bij verschillende watersportzaken maar omdat de drukker nog niet klaar was, werd het een tochtje naar Sint Annaland om daar mijn boek voor te stellen.

's Ochtends stond er amper wind. De weersvoorspellingen spraken nochtans van 8 tot 13 knopen.
Ik twijfelde om voor de genua te kiezen, maar hield het dan toch maar bij mijn kleinere fok.

Voor een keertje kon ik meteen voorbij het brugje aan Benedensas, warempel een gelukstreffer.
Toch heb ik een tip voor alle vroege vogels, en 'nachtbrakers'=
vòòr 9u en na pakweg 20u heeft de toevallige passant aan dat brugje het echt voor het zeggen: als die voetganger de brug oproept springt het licht METEEN op rood. Wees hier dus bedacht op als u 'buiten de uren' voorbij Benedensas wil varen!

De trip naar de Krammer liep vlotjes. Al betrap ik mezelf er geregeld op dat ik onwetend nogal dicht boeien passeer de laatste tijd :D  Meermaals zie ik plots een boei onder mn fok passeren op toch wel kleinere afstand dan goed is.  Verstrooidheid is geen deugd zal ik maar zeggen.

Eens de Oosterschelde op trok de wind gestaag aan, en tegen dat ik de Krabbenkreek indraaide was het zeker al boven de 14 knopen.

Tot hier toe liep alles vlot, maar dat ging nu keren.
Sinds ik mn boot steeds beter ken, wordt ik af en toe overmoedig.
De havenmeester stuurde me naar een plek waar straks 'de buurman wel zal vertrekken'.
Ik draaide de steiger in en zag dat de toegewezen plek nog bezet was. Het leek me dan maar de beste oplossing om even langszij te gaan liggen aan de hoofdsteiger, wat recht met de neus in de wind is.
Helaas liep dit manoeuvre echt mis.  Ik kon onmogelijk vooraan aan de neus staan om daar het landvast over de kikker van de steiger te gooien, en terwijl de motor in zn vooruit te houden zodat de boot niet achteruit waait...  gevolg: ik waaide dwars weg, tot tegen het jacht achter me en botste tegen zijn anker aan. Geluk is natuurlijk dat dat anker wel tegen een stootje kan, maar mijn zeereling was daar helemaal niet blij mee.
Geknoei alom, terwijl passanten niks hulp boden en vermakelijk toekeken.
Van je mede-zeilers moet je het hebben dacht ik zo.

Uiteindelijk lag ik langszij, de schade op te meten: Anker= niks, zeereling= heeft het overleefd.
Ik teen naar de havenmeester toe, die me meldde dat ik blijkbaar nog niet op de plek lag: ik zei: "Nee, inderdaad, H2 is nog bezet...  Hotel twee"
  "Nee, u moet naar O2, Otel2"
"Hazo: naar OSCAR2 dus".
Wel handig, dat NATO-alfabet  :D :D
Weer uitvaren, met al evenveel geknoei, waarbij de buitenboordmotor kennis maakte met de steiger, en dan op weg naar O2.
Daar was ik even teveel in de weer met mn landvasten waardoor ik rakelings langs de hoek van een uitstekend ponton vaarde. Man, ik moet echt beter opletten.

De rest van de namiddag verliep prima, al was die ijzige wind, bij amper 8 graden echt een wintergevoel.
Even een bezoek aan Boulevard Mariteam, die mijn boekje ook te koop gaat aanbieden.
Mooi, dat zijn nu 6 winkels.

Daags erna vaarde ik uit op zeil, tegen de stroom in. Gelukkig was er voldoende wind en kwam ik de Krabbenkreek vlot door.
Op de Keeten en de Zijpe was het weer een file aan vrachtschepen en is het echt opkruisen en timen tergelijkertijd. Sportief zeilen alvast.

In de Krammersluizen mocht ik mee met de Jacuzzi. De sluiswachter deed zelfs speciaal voor mij de deur weer open zodat ik nog gauw meekon.
Ik schoof netjes aan naar voor, al ga ik nooit nog helemaal vooraan liggen, maar een scheepslengte verder van de voorste deur weg.  Reden: de bellenstroom duwt je boeg tegen de kant en solo kom je daar dan moeilijk weg.
Maar zelfs die scheepslengte is onvoldoende en mn boeg botste dus tegen de sluiswand aan, chuck!
Uiteindelijk geraakte ik weg, gelukkig.

Aan het sluisje van benedensas was het rood. Voor mij waren er twee speedboten, te dralen.
Eentje van hen ging dan toch maar aan de wachtsteiger liggen, alleen was het nogal onhandig, en bovendien krek in het midden. Zo kon er geen boot voor hem aanleggen, en amper eentje erachter.
Ik parkeer me achter hem aan, waarna zijn kameraad begon aan zijn manoeuvre om naast de speedboot te geraken. Ook hij haalde er uiteindelijk zijn pikhaak bij.
Gek hoe sommigen hun vaarbewijs halen en eigenlijk niet goed kunnen afmeren.
Zodra het groen werd bleken ze ook niet zo bedreven in het wegvaren.

Benedensas: altijd wel wat te beleven :D

Maar mijn wegvaren verliep toch met den bots tegen de wachtsteiger, die stalen buis. Mn spiegel botste er tegenaan door steeds weer, uit voorzorg, in achteruit uit te wijken tot de speedboten weg waren...

Ja: het was een weekendje met nogal wat gebots en geknots...