Helaas lukt dat maar niet, en dat ligt dan vooral aan het Keeten/Mastgat en de zuidwestelijke wind.
Donderdagmorgen vaarde ik uit richting Krammer om de mij intussen bekende sluizen te passeren. Deze keer was het er niet zo druk, oef!
Solo de sluizen passeren gaat me steeds beter af, maar steeds weer twijfel ik toch aan mezelf... :D
Toen ik op het stukje Oosterschelde was regende het alweer en het zicht werd meteen ook een stuk minder. De keeten leek wel één mistbank. Bui na bui passeerde en ik besloot dan maar om de Grevelingen in te draaien.
Ook de Grevelingensluis was rustiger dan gewoonlijk.
Op de Grevelingen stopte het met regenen en kwam de zon er warempel door!
Ik besloot om te ankeren aan de Mosselhoek. Na het middagmaal zeilde ik richting surfstrand, beetje herrinneringen opdoen ;-)
Bij wijze van oefening ankerde ik daar nog eens.
Dat anker doet het fantastisch!
Tegen 16u zeilde ik richting Bruinisse Marina voor overnachting. Die haven ligt me wel, zodat ik maar meteen twee nachtjes reserveerde.
Ik lig zeker graag aan de eilandjes maar ze zijn in juli en augustus zo overvol, dat ik zelden een plekje vind.
Onweersbuitje? |
Een kleine 3 mijl voor Bruinisse knalde de giek tegen mijn hoofd bij een gijp-manoeuvre. Gelukkig gijpte ik met aangetrokken schoten zodat de knal minimaal was, maar het deed zeker zeer!
Ik probeerde even aan te meren aan de steiger van de sluis om gauw mosselen te halen bij Bout, maar dat lukte niet. Dan maar gauw naar mijn ligplaats, en te voet naar Bout.
Die mosselen zijn zeer vers en best lekker!
Vrijdag vaarde ik vrij vroeg uit voor een rondje Veermansplaat.
Een reef had welkom geweest |
Na een lang stuk opkruisen in de smalle geul ging het aardig snel richting Grevelingensluis.
In de sluis kreeg ik nog complimenten van de 'buren': "Zo solo zeilen, dat wil toch wel zeggen dat je het kan hoor!" en nog eentje van iemand aan de wachtsteiger: "Knap zeg, zo in je eentje zeilen!". Ik ben er toch wel fier op!
'Vollen bak' wind op het Volkerak |
Aan het voetgangersbrug in Benedensas was het weeral wachten. Er waren nog drie jachten voor mij die aan de nagelnieuwe wachtsteiger lagen. Toen het groen werd treuzelden die jachten zo lang dat ik al begon te vrezen waar voor het rood te liggen. Zij die dit pokkesluisje kennen, weten wel dat je er soms heel lang kan liggen wachten.
Uiteindelijk geraakte ik weer in mijn eigen ligplaats en kan ik terugblikken op een zeer gevarieerd zeiltochtje, toch zeker wat wind en weer betreft.
Grevelingensluis: propvol |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Dank voor je reactie op 'myfriendship22'!