Afvoerbuizen en zout water...

Op mijn vorige blog over bolafsluiters op de afvoeren kwam wel wat reactie.
Ik denk zelfs dat het een 'toppertje' wordt tussen al mijn posts op mijn blog.
29 lezers op drie dagen tijd is niet mis :P

Tussen al die reacties zat er eentje dat zo waar mijn oudjaar kleurde :P =
"Dus als u uw schip straks weer in het water legt staat er vanaf dan altijd (zout) water in die pijpen. Daar kunnen ze wel tegen? En ik neem aan dat u even heeft opgemeten tot waar dat water precies gaat komen? En wat gebeurd er als dat water in die pijpen gaat bevriezen en uitzetten?"

Het deed me van oud naar nieuw vooral wakker liggen en nadenken over dat zout-water verhaal.
In de buizen zal inderdaad steeds water staan, zoals voorheen het geval was met de afsluiters en de afvoerslangen.

Een Laser mast is gemaakt uit 6060/63-T5 or T6 aluminium legering.

"6060 - T5 Extrusions=
Aluminium alloy 6060 is a medium strength heat treatable alloy with a strength slightly lower than 6005A. It has very good corrosion resistance and very good weldability plus good cold formability especially in temper T4. It is commonly used alloy for very complex cross sections and has very good anodizing response."

Deze is dus zout water bestendig en zeer geschikt voor anodisatie. In combinatie met koper is het weliswaar een ramp. Maar gezien er geen koper in de buurt is, lijkt dit me geen probleem.

Toch wou ik een oplossing vinden voor corrosie door zout water, ook al lig ik momenteel op zoet water.

(stel je voor dat ze op een dag alsnog het Volkerak zout maken, dan liggen de kaarten anders :P  )

Na een nachtje nadenken (wat doet een mens anders van oud naar nieuw :D ) vond ik de oplossing:

de aluminium buizen binnen in coaten met epoxy.

Nieuwjaarsdag was het mooi, helder, weer met lekker veel zon en totaal geen wind. Met pakweg 6 a 7°C echt terrasjesweer dus :P  , of beter: klusjesweer.

Ik bolde naar de boot op een zo goed als lege snelweg (= een zeldzame zaligheid) en begon bij aankomst meteen met het jobke.

Stap 1: de buis goed reinigen met een droge vod. (alle vuil valt er vlot uit)

Stap 2: de buis binnenin schuren

Stap 3: opnieuw reinigen met een droge vod.

Stap 4: goed ontvetten met aceton

Stap 5: inrollen met epoxy.

De eerste laag ziet er prima uit.

Ook al is de mast geanodiseerd, ik ga er in totaal 3 lagen op aanbrengen, dat lijkt me voldoende

(ik ga er nu niet meteen een 'Bismarck' van maken :P )

Bij een FS22 zit het wateroppervlak tussen de 25 a 30cm van de bodem.  gezien de buizen ook bovenaan helemaal afgesloten zijn met isolatiebuis en TEC7 kan dit helemaal geen probleem zijn.

Rest er nog het vraagstuk over het bevriezen van water in de buizen:

Zo'n Lasermast, met een wanddikte van 2mm kan heel wat hebben.  Check maar eens de spanning op de neerhaler, en neerhouder, tijdens het zeilen.

Maar goed, om zeker te zijn ga ik dezelfde truc toepassen als ik deed toen ik nog met bolafsluiters en slangen opgescheept zat: een plastic slangetje, met afgesloten uiteinden dmv TEC7) in de buizen hangen. Die slangen vangen het uitzetten van het ijs op.

Voila, ik denk dat ik nu wel echt alles gedaan heb om met een gerust hart te gaan slapen :D

De binnenzijde zoals ze origineel was

Binnenzijde opruwen met schuurpapier nr. 100

Ontvetten met aceton

Een verfrollertje recht geplooid voor de gelegenheid ;-)

1e laag epoxy kan drogen