Ik zeil in Zeeland

Ik zeil in Zeeland
Meer info over het boek

zondag 4 oktober 2015

Sluisje Benedensas: de werking van de lichten

Vandaag werd een heel mooie najaarsdag beloofd.
En het was meteen ook de allerlaatste dag dat er gezeild kon worden.

Mn kameraad en ik trokken naar de Galathese Haven. Mijn dochter zeilde mee.

Om deze te kunnen bereiken moesten we weer door het sluisje van benedensas, en met de perikelen van voorbije weekend in het achterhoofd besloten we om de lichten eens van naderbij te bekijken.
Wat blijkt:  het is perfect mogelijk om op een moment allebei de zijden door het groen te varen en elkaar in het midden van de sluis verbaasd te ontmoeten.


Lang moesten we trouwens niet wachten om alweer een boot door het rood te zien varen.
We timeden de lichten en stelden volgende vast.

- op een moment wordt het rood-groen aan de zijde van De Heen. Aan de zijde van het Volkerak is het nog gewoon groen. Dit blijft één minuut zo.
- aan de zijde van De Heen springt het op groen, en aan de zijde van het Volkerak wordt het op dezelfde moment rood.

De sluis door varen kost gemiddeld één minuut.

Boten die dus klaar liggen om in te varen tijdens het rood-groene licht langs de kant van De Vlije varen nu de sluis in, en een laatste boot die nog door het groen ging langs de Volkerakzijde voer ook nog de sluis in, wat wettelijk perfect mag...

Die beide boten, die doorvaarden door het groen knallen dus mogelijk op elkaar terwijl ze beide groen hadden.

Eens het sluisje voorbij (met knikkende knieeen, want ik vertrouw die lichten dus voor geen meter meer) zeilden we ruime wind naar de Galathese Haven.
Het was rustig zeilen, bij een waterig zonnetje en zalige temperaturen.
Binnenvaren in het oude haventje was een makkie, al liep het er vrij snel vol.


De taverne is echt lekker licht en luchtig, en terrasruimte zat.
Het was een aangename maaltijd, maar we wilden tijdig terug zeilen want het wordt vrij snel frisser als de zon even weg duikt.

Alweer door het sluisje en deze keer had ik rood, dus meerde af aan de wachtsteiger.
3 minuten later ging dan nog eens het voetgangersbrugje open, en kon ik nog minstens 6 minuten langer wachten. Tijd zat om de boot al op te ruimen.

Het sluisje van Benedensas kan je dus gerust een les in time management noemen :D


Mn kameraad vaart het oude haventje binnen

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Dank voor je reactie op 'myfriendship22'!