Sail-Ya gaat elektrisch!

Maar niet voor lang...

Ik was er al lang mee bezig: de benzinemotor stinkt, maakt veel lawaai, weegt zwaar en vraagt elk jaar onderhoud. Dat kan anders en beter.
Vroeger, in mijn vorige blog, schreef ik al eens over Torqeedo, een degelijke, duitse, elektro motor. Knap materiaal maar prijzig.
Omdat ik een paar weekend geleden in Middelharnis een J22 zag binnen lopen met een Travel 1003L was mijn interesse opnieuw aangewakkerd. Na een babbeltje met de eigenaar was mijn keuze gemaakt: ik waag het er op!

Daarna ging het snel: nog geen week later was mijn benzinemotor al verkocht, en hing de Travel 1003 op de motorsteun.

Zo'n elektrische motor heeft zeker zijn voordelen: hij zoemt alleen maar, heeft nauwelijks onderhoud nodig, geen benzinegeur, geen vieze uitlaatgassen, weegt ook een stuk minder en de kost voor brandstof valt weg. kortom: DE TOEKOMST!
Volgens de specificaties zou de Travel 1003 L geschikt zijn voor boten tot 1500kg. Mijn Sail-Ya weegt 1350kg, dus dat moet allemaal lukken.

De afstandsbediening:
simpel aan te sluiten

Om de autonomie te vergroten kocht ik een tweede batterij bij, en meteen ook een afstandsbediening.
Kostprijs voor alles samen doet wel wat pijn: 2650 euro.
Maar een mens moet iets over hebben voor het milieu, en de gemakken zijn het mij wel waard.

De ontnuchtering

Na een eerste testvaart begon er helaas een belletje te rinkelen: Voor amper 1,5 NM  had ik al 11% batterij verbruikt... en de stiekeme verbruiker zijn de manoeuvres om uit- en in je box te varen bijvoorbeeld.
Volgens de specs vaar je op halve kracht een 8NM, en dat aan een snelheid van 2,5 knopen.  Traag, maar wel aangenaam. Zo vaarde ik stiekem langs een blauwe reiger, en langs en groepje kievitten, iets dat vroeger nooit kon.

Helaas moest ik na een weekend varen vaststellen dat de motor niet geschikt is voor mijn boot.
Over de motor zelf kan ik niks slechts zeggen, helemaal niet. Die is vernuftig en degelijk.
Maar hij kan mijn boot, vanwege zijn omvang en gewicht, niet uit nood redden als het er ooit op aan zou komen. De kracht van de motor zou dat nog wel kunnen vermoed ik, maar de batterij niet.

De batterijen zijn duidelijk erg snel op te laden. Vroeger bleek het makkelijk een 12 uur te duren, nu laadde ik de batterij op van 50% naar 100% in 3 uurtjes tijd.
Een volledige laadbeurt neemt zowat 4 uur in beslag. Best wel snel!

Ik vaarde op een ochtend om 6u30 uit, bij totaal windstil weer, en had 11% batterij verbruikt over een afstand van 1,5NM. De gemiddelde snelheid was toen 1,8 knopen. Heel mooi en rustig varen.
Op het ganse traject die dag had ik één brugje en twee sluizen te passeren, en daar wringt het schoentje voor de eerste keer: dat manoeuvreren kost veel energie. Zodoende moest ik al een batterij wisselen in de tweede sluis. Ik had me nochtans ingehouden om sneller te varen dan 2 knopen bij het in- en uitvaren van de sluizen, ook al joegen de andere boten me op. Daarnaast zeilde ik steeds zo dicht mogelijk tot bij de sluizen om batterij te sparen.

Veel geluk gehad

Na de tweede sluis, op het Grevelingenmeer werd het duidelijk hoe gevaarlijk het kan worden als je 'underpowered' bent. Ik kreeg golfslag op kop, samen met een forse 19 knopen wind.
Hier lukte het zowiezo niet meer om zuinig te varen. Bovendien was ik reeds met de tweede batterij bezig, dus reserve had ik niet meer.
Pas als ik 600 Watt input gaf, begon de Sail-Ya traagjes vooruit te gaan. Ik had geen enkele optie want ik zat totaal aan lagerwal. Ankeren kon ik evenmin ergens, en zelfs al zou ik ankeren, dan had ik geen mogelijkheid om de batterijen op te laden.
Tergend langzaam, aan die 600Watt kroop Sail-Ya tot aan de haveningang, een 300 meter verderop.
Het duurde hast een kwartier om an de haveningang te geraken. Tegen dan zat de nieuwe batterij al op 65%. Ik draaide de haven in, meerde op een slakkengangetje af aan de wachtsteiger en vroeg naar een makkelijke box. Dat werd de kop van een steiger, zodat ik net teveel moest manoeuvreren in die forse wind.

De weg terug

Daags erna moest ik uiteraard terug naar mijn haven. Deze keer echter zat de wind mee.
Het ging allemaal erg vlot, wat mijn vermoeden bevestigt: Torqeedo bepaalt de mogelijkheden van hun motoren volgens het gewicht van de boot, maar dat is wat kort door de bocht: de windvang van de boot is ook erg belangrijk.
Op de terugweg had ik één moment dat het weer wat nipt werd: een sluis invaren met een behoorlijke wind achterop. De Travel 1003 kon mijn boot niet afremmen. Als ik vol gas zou geven, dus 1000Watt input, dan zou die motor het wel kunnen, maar is je autonomie in een paar minuten makkelijk gehalveerd, en dat wil je niet.

Conclusie

De Travel 1003 is een prima motor. Licht van gewicht, echt duitse degelijkheid, best wel een flink vermogen, maar de autonomie is erg beperkt als je hem aan een behoorlijke boot hangt.
Mijn FS22 is nogal breed, weegt 1350kg, en daar had de Travel 1003 het heel moeilijk mee als er wind stond.
Op de heenweg had ik beide batterijen nodig. In het begin was het windstil en ging het vlot, maar op het einde was er flink wat wind, en had ik permanent een input nodig van meer dan 300Watt om tegen 1 knoop snelheid de sluis te bereiken. De situatie na de sluis heb je daarnet al gelezen.

Deze motor is dus HELAAS niet geschikt voor mijn boot.
Ik ben er van overtuigt dat hij voor boten zoals een Valk, of kleinere zeiljachtjes zeker geschikt is.

Ook het vaargebied is belangrijk: wie enkel op bijvoorbeeld de Grevelingen vaart met een kleiner jachtje komt er zeker mee toe. Het zijn zaken zoals sluizen en bruggen die je verplichten veel te manoeuvreren. Tijdens het aanschuiven moet je soms volgas vooruit en achteruit geven. Dat kost je veel energie.

De Cruise 2.0 had vast een betere optie geweest, maar de bijhorende batterij weegt vlot 130 kg, en daar heb je niet alleen spierballen voor nodig, maar ook nog een geschikte plaats.
Bovendien spreken we dan al van een investering van 4000 euro.

De Power lithium batterij van Torqeedo weegt slechts 20 kg  en met de handvaten aan weerszijden makkelijk te tillen, maar de kostprijs is wel iets hoger...

Ik ben nog steeds helemaal gewonnen voor elektrisch varen, en heb een hekel aan fossiele brandstoffen maar helaas laat mijn vaargebied dat niet toe.
Ik troost me met de gedachte dat wij zeilers zowiezo al weinig vervuilen, en al helemaal met zo'n klein buitenboord motortje...

Een lichtgewicht: 9kg voor de motor, 5kg voor de batterij.
Ik bespaarde makkelijk 20kg.

De 'tiller' kan normaliter maar 30° opgetild worden.
Met twee plastic blokjes en wat dubbelzijdige tape
is dat makkelijk verholpen

De afstandsbediening heb ik nooit gebruikt,
maar ik had wel reeds een korte helmstok gemaakt
om die te gebruiken in combinatie met de afstandsbediening

De display vertelt je de status van de batterij, je range, en je huidig verbruik.
Dit alles dankzij een GPS die in de batterij zit.