Friendship in de mist

Enkele weken geleden liep de FS22 van mijn kameraad schade op.
Hij had een havengenoot mee genomen op een zeiltochtje. Die man nam al gelijk het roer in handen, zeggende dat hij het Volkerak kende als zijn broekzak. Uiteindelijk heeft deze man de Sea-Ya aan de grond laten lopen, en wel zo hard dat binnen alle wrangen los gesprongen zijn.
De Sea-Ya moet dus uit het water en we gaan dit laten doen in jachthaven Dintelmond.

De weersvoorspellingen waren niet slecht: 3°C en grijs weer. Dat er zo'n dichte mist ging zijn hadden we niet verwacht.

Plan was dat ik de boot zou over varen, naar Dintelmond, en dat de eigenaar, Robby, dan met de wagen naar de haven daar zou rijden.

Laten we eens gaan zeilen
in dichte mist :P

Het werd een spannend tochtje. Je zou denken dat het simpel de wal volgen is, maar alleen al omdat de recreatietonnen weg zijn, werd het een stuk lastiger. Komt er nog bij dat de mist zo dicht was dat je niet eens van de ene stuurboordboei de volgende kon zien.
Spannend en spooky zeg maar.
Vrachtschepen doemden pas vrij laat op, het geluid was allemaal gedempt.
Plots dook er een zeiljachtje op. Dat is al helemaal te gek: zo goed als niks zicht, slechts een zuchtje wind en zo'n zeiljachte hoor je ook nog eens amper.

Uiteindelijk kon ik Dintelmond bereiken, al moest ik op het einde de kompaskoers wat gokken, want ik had geen enkele kaart bij. Een marifoon had ik al evenmin mee wat achteraf bekeken helemaal niet slim is. Ik vaarde dus puur op geheugen en intuitie...
En toegegeven: in zo'n mist zou een GPS wel handig zijn :P

Eindelijk doemt het havenhoofd van Dintelmond op