My Friendship 22: Zere duim, monel popnagels en twee potige mannen

De Sail-Ya ligt weer op zijn plaats, met de mast rechtop.
Het kostte me wel een heel druk weekendje een zere duim, een zoektocht naar monel popnagels en de hulp van twee potige mannen.

Zaterdagmorgen reed ik naar de jachthaven, en het zag er erg treurig weer uit: een flinke miezer regen die gelukkig ophield, net toen ik bij de boot aankwam. Het was 9u en men was al bezig de eerste boten in het water te leggen.
Ik maakte de Sail-Ya klaar voor tewaterlating, en reed daarna naar mijn haven om daar de auto achter te laten en te voet weer te keren.
Een havengenoot wou net doorrijden en kon me meenemen, dat scheelt een half uur stappen.

Ik vroeg om hem rustig in het water te laten en dat deden ze ook. Ik sprong meteen aan boord om voor eens en voor altijd mijn doembeelden in mn hoofd uit te wissen: nergens een lek, oef!
Ik mocht de Sail-Ya even op een lege plaats parkeren, en ging dan afrekenen bij de havenmeester. Er werd me zelfs een koffie aangeboden, super!

Na een kwartiertje vertrok ik door de gure wind. Een waterig zonnetje kwam er door.
In mn ligplaats vas het even sukkelen: de landvasten moesten van lengte geknoopt worden aan de meerpalen en bij een vette wind van pakweg 20 knopen dwars viel dat niet erg mee.

Na de afmeer perikelen nam ik niet eens de tijd om te eten, ik raasde als een gek door mn programma en de volgende stap was een zoektocht naar monel popnagels, en een geschikte popnageltang.
Mn overbuur bleek de geschikte tang te hebben maar voor de nagels moest ik naar Bruinisse.
De overbuur reed mee, want hij mest zelf ook in de winkel daar zijn.
Bij Van Swaaij yachtservice hadden ze de juiste nagels, maar ze waren wel overdreven duur: 1,9 euro per stuk! Tja, ik had ze nodig dus...

Weer bij de bot begon ik er meteen aan: uitboren en dan nieuwe popnagels er in. Maar bij de 4e nagel liep het mis: met een klap brak de pen van de nagel en schoot de tang naast de mast. Met mn duim kwam ik op een borgbout terecht. gevolg: een flinke hap uit mn duim. Chuck!
Wat later arriveerde mn overbuur en zodra hij zag wat er gebeurd was, ging hij zelf aan de slag en verving de andere nagels. Dankjewel!

De rest van de avond deed ik het dan maar rustiger aan en nam deze keer wel de tijd voor een avondmaal.
Vroeg in bed gekropen want met die duim kon ik niet veel meer uitrichten.

De ochtend erna werkte ik weer verder mn lijstje af.
En dan was het moment daar: de mast rechtop krijgen.
Ik zocht wat hulp en prompt waren er twee potige mannen die wel even de mast zouden recht zetten.
Ze logen ook niet want voor ik goed en wel de asbout vast gezet had kwam de mast al recht. Struise kerel zeg! Zowat met één hand duwde hij de mast recht. Sprenkel? Niet nodig!

kromme wantspanner?

Maar toch: een kabel van het topwant bleef weeral ergens achter hangen en de terminal kreeg een klein knikje. Meteen de kabel los gemaakt maar het knikje bleef wel... ik weet niet of dat erg is.
In elk geval: de mast staat weer rechtop met zijn nieuwe monel popnagels en nieuw staand want.

Nadien nog de buiskap er op, het gloednieuwe grootzeil en opruimen.
Dit drukke weekendje zit er weer op...