Drie maal is scheepsrecht, dus kon ik meteen drie maal in de file staan. Onwaarschijnlijk hoeveel gebrek aan discipline sommige bestuurders hebben: komt er een ambulance voorbij gereden over de pechstrook met daarachter... een glazenwasser, een camionette van een schrijnwerker en een dikke mercedes!
Ikzelf deed het rustig aan, want dat wordt mijn motto voor 2014: vanaf dit jaar niets overhaast doen, alles rustig (en weloverwogen).
Daarna het toplicht nagemeten: het stopcontact geeft netjes 12V, dus ligt de fout wel degelijk in het licht zelf... chuck.
De havenmeester gaf een GO voor mijn nieuwe ligplaats, dus verhuisde ik de Sail Ya.
Na een toch wel koude nacht, kon ik de boot voor de eerste keer optuigen. Onder het zonet vermeldde motto verliep alles prima. Eens op het Volkerak konden de zeilen er op. Warempel niks vergeten deze keer :D
De zeilmaker was het zelf komen opmeten voorbije winter, toen de Sail Ya op de kant lag.
Hij heeft wellicht de maximale lengte gemeten, en geen rekening gehouden met de buiskap.
Na een telefoontje naar de zeilmakerij werd alvast één en ander besproken, maar dan... was mn belwaarde op. Chuck!
Dan maar voort zeilen met de buiskap neer.
De jachtensluizen van de Krammer zijn nog buiten gebruik (en volgens de sluiswachter gaat dat nog enkele weken duren!), dus moest ik mee met de beroepsvaart. Niet simpel. Die schepen geven gigantische kolkingen en stromingen bij vertrek, niet te onderschatten!
Eens de oosterschelde op keerde de rust weer en kon het op een slakkengangetje richting Bruinisse.
De sluis daar verliep wat chaotisch. Niet dat er veel boten waren, maar het leek er op dat een nieuwe sluiswachter bezig was: lichten gingen niet op groen, of de brug ging weer toe... in elk geval verliep het niet zoals normaal.
Dorie! Onder zeil, en met de hulp van de buitenboordmotor geraakte ik weer in dieper vaarwater.
(De antifouling is dus reeds van de keil af :P)
Vanaf nu niet meer dromen, en bij de les blijven dus. Maar lang duurde het niet: de zon gaf het grevelingenwater zo'n mooie kleur dat ik daar een foto van wou. Net op die moment viel de stuurautomaat zonder stroom en bleef de Sail Ya rustig afvallen tot... een klapgijp kwam en de giek vlak langs mijn hoofd zoefde! Flink wat geluk gehad!
Bon, na deze verrassing besloot ik Bruinisse binnen te lopen de winkel daar een bezoekje te brengen.
In de winkel kreeg ik meteen etsende creme voor de terminal mee, en kocht ik een degelijke 12V-stekker voor de stuurautomaat, want dat avontuurtje wil ik geen tweede keer meemaken.
Na een al wat minder koude nacht zeilde ik de weg terug naar de eigen haven.
Er stond erg weinig wind, dus de genua kon op. Eerst genoot ik van een stukje oosterschelde tot halverwege de Zijpe, daar draaide ik terug richting beroepssluis van de Krammer. ik werd gelijk aangespoord om er de vaart in te zetten en direct in de stuurboordsluis in te varen.Een motorboot die me volgde moest ook flink gas geven. Ik vroeg hen of ik in de sluis naast hen mocht liggen, maar nadat ik zag hoeveel moeite ze hadden om aan te leggen, besloot ik om maar zelf vast te maken aan de wal.
Alweer droomde ik wat weg en werd opgeschrikt door een flink gefluit: voor mn neus lag zo'n kleine aluminium vissersbootje, krek achter mn genua. Ik kon nog net op tijd uitwijken...
Soms liggen die vissers toch op linke plekken: deze lag prompt in het vaarwater van de vrachtschepen!
Eens weer terug in de haven, moest het grootzeil er af, want dat moet weer naar de zeilmaker.
Al bij al een mooi weekendje, en al zeker vanwege het zomerse karakter er van: zonovergoten, en zowat 20°C!
 |
| De Oosterschelde stond erg laag: ik heb de Grevelingensluis nog nooit zo laag gezien! |
