My Friendship 22: Grensverleggend weekendje op de Grevelingen

Yep, ik heb al eerder met de Sail-Ya gezeild bij 20 knopen wind, maar toch werd dit weekendje eentje met een pak uitdagingen!

Vrijdag reed ik naar de boot rond 13u00. Eerst even langs Bruinisse Marina om er een seizoenskaart voor de Grevelingen aan te schaffen, en meteen bij Visser Watersport een steendure ankerketting van 10 meter want ik wil er niet aan denken om straks nergens nog plek te vinden aan een eilandje en verplicht te zijn om te ankeren voor de nacht...

Tegen 17u kon ik uitvaren richting Krammer. Die sluis heb ik al zo vaak gedaan, dat was geen punt.
Het stukje Oosterschelde ging ook lekker en de wind werkte mooi mee: NO 13 knopen.
De Grevelingensluis is me ook bekend terrein, maar niet met de Sail-Ya, al maakte het dit keer niet veel verschil. Eens de sluis door ging het op motor richting Mosselbank.
De wind was intussen toegenomen (meestal zakt ie tegen de avond aan, maar uitgerekend nu niet dus) en stond vet dwars op de steiger waar ik wilde aanleggen. Jongens, dat is een lastig manoeuvre!
Een helpende hand kreeg me toch tegen de steiger aan, klaar voor de eerste nacht aan een eilandje.

Zaterdagmorgen: zonovergoten, maar de wind was de hele nacht niet eens gaan liggen en nog steeds flink van de partij: 18 knopen, met uitschieters tot 23 knopen. De reef blijft er dus in, en de werkfok laat ik ook maar zitten.
Ik plande om naar de Archipel te zeilen, maar zocht nu al een plan B voor als daar geen plek is: de Ossehoek.

Uitvaren als je aan de hogerwal-zijde van een steiger ligt is een makkie. Eens het meer op deed ik een rakje naar mijn zeer bekende plek: de surfzone aan grevelingendam waar ik jaren lang heen en weer jakkerde. Nooit gedacht dat ik daar op een dag zou zeilen met een eigen jachtje!
Even een gijpje, en dan ging het aan een rotvaart voorbij Herkingen, richting Veermansplaat.
De GPS klokte een topsnelheid van 7,3 knoop! Jongens, halve wind ging het beregoed, maar nu al kwam het besef dat de heenweg wel eens hard zou worden, want zo dadelijk wordt de koers een stuk scherper.
En uiteindelijk werd het ook zo: het was een waar gevecht om de noordkant van de Veermansplaat te passeren. De Archipel, daar waagde ik me niet meer aan: ik mat de wind en die zat daar tegen de 25 knopen. Solo de Sail-Ya afmeren op die Archipel was voor mij geen optie meer. Dan maar de Veermansplaat proberen te ronden.

Door de smalle geul De Vlieger ging het richting Slikken van Flakkee, daar is een kleine steiger. Ik mikte er op om daar te overnachten omdat die steiger uit de wind zou liggen.
Een geslaagd aanlegmanoeuvre en alles mooi opgeruimd: daar ligt ie dan, mijn trots!
Maar de golfslag was stevig en de wind pal op kop. Geen goede plek...
Uiteindelijk vertrok ik weer, maar toen ik het grootzeil wilde hijsen, midden in de vaargeul, geraakte de grootzeilval achter een zaling. Chuck! Gauw vastklikken aan de lifeline, spurtje naar de mast en proberen op te lossen. Solo zeilen, het is een ware sport :D

De weg terug ging vet hard voor mijn jachtje: snelheid zat meer dan eens over de 6 knoop.

Alweer aan de mosselbank nam ik terug dezelfde steiger als die morgen, met hetzelfde manoeuvre, en ook nu gelukkig een helpende hand. Solo had een heel ander verhaal geweest bij deze wind.

Een wandelingetje over het eiland leerde me alvast dat haast geen kat zich aan de regels houdt:
"Overnachten op het eiland is verboden.", las ik op het info bord, en 20 meter verder zag ik VIJF tentjes staan, met een complete kampeeruitrusting en her en der zag ik een mooi zwartgeblakerde plekken in het gras... er waren zelfs mensen die een boom aan het slopen waren voor een kampvuur!

Zondagmorgen: grijs en slechts 14°C. De wind was iets verminderd: 19 knopen, vlagen tegen de 22.
Hmm... dat wordt alweer een spannende trip.
Je hebt zo van die dagen dat er voortekenen zijn dat je beter niet gaat zeilen, en deze dag werd er zo eentje: ik wou solo vertrekken uit mijn nipt bemeten plek (er was een jacht kort achter me komen liggen, en eentje nipt voor mij...) en bij het uitvaren geraakte mijn achterste landvast klem: maar één oplossing: losgooien en achterlaten...
Bij het hijsen van de fok, nadat ik uitgevaren was, geraakte een leuver klem: alweer het beproefde spurtje naar voor.
Aan de Grevelingensluis sukkelde mijn landvast in de knoop met de fokkeschoot... chuck!
Eens de oosterschelde op avontuurde ik het niet meer om de zeilen te hijsen, en ging het op motor, bij echt scherpe wind, naar de Krammer. Ik besloot de zeildag vroegtijdig af te breken en huiswaarts te gaan, want ik had intussen genoeg voortekenen gehad ;-)

Op de Krammer liep het prima maar... deze keer was de halshoek van de fok los geraakt: alweer naar voor om dat te herstellen. Jongens, jongens, nu was het wel genoeg voor vandaag.
Een schietgebedje naar Neptunus hielp, want aan Benedensas moest ik deze keer nauwelijks wachten om door te kunnen, oef!

Een videoverslagje vind je hier.

Solo zeilen: het blijft een uitdaging!