Zeiltochtje met een collega en zijn vriendin

Het was beloofd: in ruil voor een dagje hulp kregen ze een mooie zeildag als tegemoetkoming.
Helaas bleef deze langgerekte winter roet in het eten gooien.
Uiteindelijk gingen we er toch voor: 25 mei werd als datum vastgelegd en er werd flink geduimd voor goed weer.

Nu leek Vincent ergens een handige weer-app te hebben want krek op de uren dat we gingen zeilen werd zon voorspeld! Die magere 12°C namen we er voor lief bij :D

Eerst tuigden we op, maar stilaan geraak ik weer in de routine en gaat dat vrij vlot. Meteen plaatste ik ook mijn nagelnieuw kuipbakje voor de kajuitdeur.  Een beetje later echter hebben we ons er eens goed aan gestoten en ging de tas koffie om. We besloten dan maar om het helemaal achteraan te plaatsen, onder de helmstok.

De heentocht verliep aardig. Met een werkfok en een ongereefd grootzeil liepen we toch een aardige 5 kt. De wind varieerde van 10 tot 12 knopen, als was ie best fris!

Eens aan de Volkeraksluizen gingen we in de kajuit een beetje aan 'haute cuisine' doen: Ike Noodles :D
Toen ik de keuken uitschoof om voor dit culinair hoogtepunt te zorgen bemerkte ik dat mn gasvuur vol water stond. De lek boven het kookvuur is dus nog steeds niet opgelost, en dat moet nu toch dringend hersteld worden.

Na een verkwikkende kom Noodles werd er een reef in het grootzeil gestoken. Mijn voorgevoel zei me dat we wel eens 18 a 20kt wind konden krijgen op een scherp aan de winds rak, en dan is een reef echt wel nodig.

Mn voorgevoel heeft niet gelogen, want die wind kregen we ook, en hij voelde echt wel koud aan! Ik moest even mijn mobiele telefoon checken om te zien of het wel degelijk 25 mei is, en niet 25 maart!  :D

Intussen raakten Vincent en Nele de helmstok goed gewoon: ik heb geen Simrad meer nodig :D

Weer terug in de haven legden we de Sail-Ya weer in zijn box en reden we naar huis.

Thuis nog even napraten bij een pizza en trappist en deze fijne dag zat er op.

Rustige tocht naar de Volkeraksluizen...

... maar en koude terugtocht!