Zeiltochtje met een collega en zijn vriendin

Het was beloofd: in ruil voor een dagje hulp kregen ze een mooie zeildag als tegemoetkoming.
Helaas bleef deze langgerekte winter roet in het eten gooien.
Uiteindelijk gingen we er toch voor: 25 mei werd als datum vastgelegd en er werd flink geduimd voor goed weer.

Nu leek Vincent ergens een handige weer-app te hebben want krek op de uren dat we gingen zeilen werd zon voorspeld! Die magere 12°C namen we er voor lief bij :D

Eerst tuigden we op, maar stilaan geraak ik weer in de routine en gaat dat vrij vlot. Meteen plaatste ik ook mijn nagelnieuw kuipbakje voor de kajuitdeur.  Een beetje later echter hebben we ons er eens goed aan gestoten en ging de tas koffie om. We besloten dan maar om het helemaal achteraan te plaatsen, onder de helmstok.

De heentocht verliep aardig. Met een werkfok en een ongereefd grootzeil liepen we toch een aardige 5 kt. De wind varieerde van 10 tot 12 knopen, als was ie best fris!

Eens aan de Volkeraksluizen gingen we in de kajuit een beetje aan 'haute cuisine' doen: Ike Noodles :D
Toen ik de keuken uitschoof om voor dit culinair hoogtepunt te zorgen bemerkte ik dat mn gasvuur vol water stond. De lek boven het kookvuur is dus nog steeds niet opgelost, en dat moet nu toch dringend hersteld worden.

Na een verkwikkende kom Noodles werd er een reef in het grootzeil gestoken. Mijn voorgevoel zei me dat we wel eens 18 a 20kt wind konden krijgen op een scherp aan de winds rak, en dan is een reef echt wel nodig.

Mn voorgevoel heeft niet gelogen, want die wind kregen we ook, en hij voelde echt wel koud aan! Ik moest even mijn mobiele telefoon checken om te zien of het wel degelijk 25 mei is, en niet 25 maart!  :D

Intussen raakten Vincent en Nele de helmstok goed gewoon: ik heb geen Simrad meer nodig :D

Weer terug in de haven legden we de Sail-Ya weer in zijn box en reden we naar huis.

Thuis nog even napraten bij een pizza en trappist en deze fijne dag zat er op.

Rustige tocht naar de Volkeraksluizen...

... maar en koude terugtocht!

Compass200 GPS trackfiles naar Google Earth?

Gisteren een leuke zeiltocht gemaakt, samen met een collega en zijn vriendin.
Het werd een aangename tocht, krek op een dag dat er eindelijk een beetje goed weer voorspeld werd, al was het nog steeds behoorlijk fris: hooguit 12°C.
De wind nam toe van 12 kt tot boven de 20kt wanneer we opnieuw onze haven binnen liepen.

Tijdens de tocht had ik mijn fonkelnieuwe GPS mee: een Compass200 GPS. Deze is eigenlijk een ICEGPS100.

Deze GPS genereert trackfiles in het Google Navigator tracks -formaat met extensie .trl
Je kan deze via het gratis, maar zeer uitgebreid, conversieprogramma GPSbabel omzetten naar GPX.
Dit is toch wat ICEGPS zelf beweert.

Alleen denk ik dat ik nog niet de juiste versie GPX gekozen heb uit de brede waaier van bestandstypes die GPSBabel aanbiedt.

Ik heb dit geprobeerd, maar mijn Google earth loopt er gewoonweg op vast... jammer.
De trackrecording op mijn GPS stond ingesteld op een punt per 5 seconden :D  Misschien wat teveel van het goede!
Deze heentrip telde al 4100 punten :D

Dat wordt nog even zoeken om het beste resultaat te bekomen!

Het resultaat

Waar blijf je met je spulletjes in de kuip?

Het weer blijft ons parten spelen...
En omdat ik zo weinig zeiluren kan scoren, blijf ik maar klussen :D

Tijdens een ontmoeting met een andere solozeiler, van het solosailing-forum, babbelden we wat heen en weer en bespraken we verschillende probleempjes en oplossingen. Eentje daarvan was:
'Waar blijf je nu met je marifoon, gps en tas koffie in de kuip?'
Bas had daarvoor een bakje gemaakt dat aan het schot van zijn kajuitdeur hing. Leuk idee!

Ik liet het idee wat rijpen en kwam uiteindelijk, na wat tekenen en meten, tot een alternatief: een bakje dat tussen de twee kuipbanken hangt. Zo kan ik het vooraan in de kuip plaatsen, of halverwege, of zelfs achteraan.

De eerstvolgende zeiltocht werd het uitgetest.
Vooraan, aan de kajuitingang leek me de meest logische plek, maar algauw stootte er iemand tegen en ging de tas koffie om ;-).
Dan maar achteraan, onder de helmstok: veel veiliger!

Proefopstelling

Zo vooraan, aan de kajuitingang,
leek achteraf geen goed idee: bij de eerste stoot ging de koffietas om :D

Een sjiek zonnepaneeltje ;-)

De Sail-ya raakt stilaan echt wel goed uitgerust.

Het zonnepaneeltje dat ik nog had van de vorige boot, een Leisure 17, was wat aan de kleine kant. Het had een vermogen van pakweg 5W.  Voor de Selia ging dat nipt: het diende vooral voor de LED-verlichting en gezien ik van haven naar haven ging, kon ik elke avond de batterij via de walstroom opnieuw opladen.

Verschillende collega-zeilers adviseerden me om mijn nieuwe 60Ah batterij gewoon aan boord te laten en een groter zonnepaneel te voorzien met een bijhorende laadmodule.

Na veel surfen op internet vond ik een prima, flexibel, zonnepaneeltje bij Compass24.
Het werd een paneeltje van 20A piekvermogen met een bijhorende laadmodule dat tot 60A aankan.

Met zeer sterke (en dure) dubbelzijdige tape kleefde ik het op de 'garage' van het schuifluik.

De laadmodule werd binnen gemonteerd en laadt nu continu de batterij op. Deze lader waakt ook over eventueel overladen en zou de batterij steeds 'fris en gezond' houden.
Vanaf nu kan ik dus gerust de koelbox insteken om fruitsap en biertjes fris te houden, al is dat met deze aanslepende koude dagen nog niet echt nodig :D

Van zodra het zaakje gemonteerd was, was het laadproces al bezig, en het was nochtans koud en grijs. Veel licht heeft het paneeltje niet nodig zo te zien!

Nu vraag ik me enkel nog af of ik het 5W-paneeltje gewoon in een 12V-stopcontact kan steken, voor extra vermogen, of niet... want dan heb ik 25W piekvermogen om de koelbox te voeden op de gratis zonne-energie.

Een nieuw deurtje voor de Sail-ya

Het doorschijnende deurtje van mijn Friendship 22 liet wel veel licht toe in de kajuit, maar het woog als lood. Mooi was het ook niet echt.
Mijn vriendin, die steeds meer interesse toont voor de boot, vond een mooi houten deurtje zoveel beter dat ik uiteindelijk besloot er zelf eentje te maken.

Gezien teak steenduur is, niet bepaald te verlijmen en dus pen-gat verbindingen vereist, werd het multiplex.

Watervaste multiplex van Bruynzeel kon ik helaas nergens in kleine hoeveelheid krijgen, dus werd het multiplex van de doe-het-zelf zaak om de hoek.

strookjes van 3mm om tot 15mm te komen.

De deurtjes moeten 15mm dik zijn, maar die maat was er niet. Daarom heb ik de uiteinden dikker gemaakt door op de 12mm multiplex strookjes van 3mm te kleven.  De multiplex was echter van zo'n trieste kwaliteit dat ik er zowiezo epoxy op gezet heb, de Larit 235 (www.gazechim.be). Beide stukken hebben uiteindelijk 2 lagen gekregen.

Om de zijkanten ook goed te beschermen kregen die extra lagen en de eventuele gaatjes en barstjes werden geplamuurd met epoxy, aangedikt met verdikkingsmiddel.

1 laag kleurvernis
om een mooie kleur te bekomen

Afwerking werd gedaan met vernis. De gekozen vernis kwam van de doe-het-zelver en omdat ik eigenlijk niet graag werk met white spirit, werd het acryl vernis.

Eerst een vernis met kleurtint, om het deurtje een mooie kleur te geven, nadien twee lagen transparante vernis. Zo'n vernis op waterbasis werkt wel leuk: het stinkt langs geen kanten, en eerst kleurt hij wit. Zo kan je erg makkelijk zien waar je gebleven bent. Bovendien droogt hij snel: na 12 uur kan de tweede laag er al op.

Watersportwinkel Steenbergen tenslotte leverde weer een mooi rond RVS-roostertje.

Het deurtje steekt er intussen in en we zijn best wel blij met het resultaat.

twee lagen epoxy volstaan.

Acrylvernis kleurt eerst wit...

Het resultaat: een mooi houten deurtje!

Verrassende zeiltocht naar Krammersluizen

Dat de bestemming de Krammersluizen was, is niet zo verrassend. Ik passeer die sluizen haast elke keer ik ga zeilen, dus minstens een 50 keer per jaar.
Nee, de verrassing was dat mn stiefzoon, Tim, mee ging. Een gamer in hart en nieren en totaal geen affectie met de zeilwereld, al is hij een geboren windsurfer, want al ie op zo'n plank gaat staan lijkt het meteen of ie het al jaren doet.
Tegen alle verwachtingen in, ging hij eens een dagje mee en dat was dus zeer verrassend.

Ze beloofden toch wel wat wind, en dat trok Tim over de streep, aan een saai dagje dobberen heeft hij immers niks.

De toch heen was scherp aan de wind, en met de werkfok er op, samen met een eerste reef, maakt onze Sail-ya af en toe flink wat helling.
De wind die ik had gemeten was tussen de 12 en 23 knopen. (Windfinder voorspelde 7 a 14 kt...)

De drukke Krammersluizen

Eens aan de sluizen genoten we van het zonnetje en een lekker tasje instant-soup.
Aan de steigers plaatste ik mijn klein zonnepaneeltje om de batterij op te laden. Werkt lekker, maar met z'n 5 Watt toch aan de kleine kant.  Een groter paneeltje is onderweg, via Compass24.
Aan de jachtsluis was het een ongelooflijke drukte. Nog nooit heb ik het daar zo druk geweten. Drie lagen dik waren ze aan het wachten!

De tocht terug was halve wind en we haalden snelheden van 6kt, niet zo spectaculair als toen ik nog aan windsurfen deed (ik haalde snelheden tot pakweg 22 knopen) maar best wel aardig.

Eens aan Benedensas dook er toch een probleempje op: het was weeral rood. Wachten, rondjes draaien, beetje vooruit en achteruit (en dat met een zijwind van tegen de 20 knopen!).  Twee maal viel de motor uit: chuck! Dat wil geen enkele zeiler meemaken in een vaargeul van amper 20 meter breed.
Uiteindelijk konden we die pokke-sluis door toen het groen werd, enkel bleek dat het groene licht gewoon niet werkt!

Jaja, mn stiefzoon vond het een superdag en wil zeker nog eens mee!

Alleen eindigde de dag wat in mineur want een aambei die zo al een paar dagen sluimerde werd alsmaar dikker en zorgt er voor dat er morgen niet gezeild zal worden. Mijn passagier voor morgen zal ik helaas moeten afbellen...

Het kleine 5W-zonnepaneeltje wordt straks vervangen
door een dun flexibel 20W paneel

Alle hout heeft nu drie lagen 'Deks Olje' gekregen

Alternatief voor de defecte stuurautomaat?

Gezien mijn stuurautomaat nog wel een poosje weg blijft (in garantie), moest ik een alternatief bedenken.
Dat werd een houten lat met aan de ene zijde een stukje gebogen draadstang dat prima in het busje van de 'selfmade sokkel' past, en aan de andere zijde een reeks gaten die over het pinnetje op de helmstok passen.

Nu het toch zo'n mooie windloze zondag was, kon meteen ook de hele romp in de wax...  de Sail-ya is nu echt wel klaar voor een super zeilseizoen!  ;-)